Вашите баба и дедо

[Хоуп*]

Иако понекогаш ептен ме нервираат со муабетите за мажење, тие ми се буквално родители.
Не можам да го замислам животот без еден од нив, без нивните секојдневни рутини и навики, приказните за подобрите времиња, за Тито, за нивната љубов и љубовта на Онур и Шехерзад.
Се надевам уште доооолго ќе ми раскажуваат како на сред село додека дедо ми свирел на усна хармоника баба ми играла во првите редови, како се заљубиле и како жестоко се лутела кога место Наде ја викал маде ( нешто што секогаш ме смее до солзи ), раѓањето на мајка ми, моето, сите згоди и незгоди од тоа време...

Оној кој немал среќа да се дружи со своите баби и дедовци, пропуштил огромен битен дел од детството.

 

[Y1K991]

Дедо и баба?
Јас не знам што е тоа. Мајката на татко ми не ја знам, починала кога сум имал година. Таткото на татко ми, никогаш не не сакал. Знам дека ме има малтретирано ко мал, и ме има тепано со бастунот. Никогаш не сум го сакал. Кога умре во 2002 на мајка ми и реков само: "умре онај" и ништо повеќе. Заради него и дел од неговите деца јас немав нормално детство. Детството ми помина на релација Прилеп-Крушево. А па мајка ми да не кажувам колку е малтретирана.

Родителите на мајка ми никогаш не сум ги нарекол дедо и баба. Тие за мене биле 'папу' и 'маја'. Тоа на влашки значи дедо и баба. За нив немам лоши зборови, секогаш сум важел за најмирен внук, никогаш не викале на мене. Кога бев Крушево баба ми секогаш ми ги правеше омилените пити. Луѓе, немате поим каква пита со шеќер, пита со тикви, кифли, гурабии прави. Не за џабе секој Илинден ја викаат во хотел Монтана да готви. Дедо ми беше водоводџија по занает. Немало куќа во градот каде не ставил вода. Не дека не го биваше за другите занаети, ама ова му беше специјалност. Знам дека одевме по дрва од неговата шума над манастирот Свети Спас. Не шетал. Ни правел санки за лизгање по снегот.

Не за џабе велам дека детството ми почнало 2001.

Sent from my ST21i using Tapatalk

 

[Prashina]

Родителите на мајка ми беа прекрасни. Ме исчувале и бев поврзана со нив. Починаа во длабока старост. Дедо ми беше школуван во Белград и многу беше начитан. Секогаш не воспитуваше со приказни, поговорки и вистински приказни. Наместо пријатно , велеше-Само напред..Јас никогаш не го разбирав тоа , и се бунев , се чудев и велев кој оди назад, сите одат напред... Потоа сфатив што значи...
Баба ми беше домаќинка и од ништо правеше нешто. Имаше градина во која садеше се што може да се најде на пазар. Таа ни даваше задачи во градината и ми ја поттикна љубовта кон природата и работа во двор. Се сеќавам велеше дека можам надвор да бидам и министерка, но дома сум домаќинка и треба да правам се што таа прави и се што мојата прабаба правела, ако сакам да имам дом...Треба да се молчи кога мажот вика или кажува нешто без разлика дали е во право или не. Потоа по неколку часа треба да му свариш кафе и тивко да му кажеш тоа што мислиш. Имаше многу добра филозофија на животот...За мирот во куќата треба да е полно тенџерето секој ден и треба да е расчепена устата(да си насмеана).

 

[escape]

Од татко ми страната веќе не се живи, дедо ми не го ни памтам, а баба ми е неа ја памтам колку само пати се имам карано со неа тие уствари и не ни не сметаа мене и брат ми за внуци, а само ние им бевме ама тоа е не можеш некој да натераш да те смета за роднина, а уште помалку па да те сака.
Од мајка ми страната живи се но далеку, ретко се гледаме е сега со модерново време и малку почесто (преку скајп нели) ама не е тоа тоа.
Многу работи научив од нив посебно од дедо ми пошто тој е човек кој не знае за одмор, се одмара само кога работи нешто. Kо помала од глава не му се симнував кај што беше тој таму бев и јас и стално го прашував што е ова, што е тоа, како се прави..., да не му бев внучка тешко да би ме трпел. Ама па затоа сега благодарение на тоа доста работи знам и нема нешто дома (па и пошироко ) расипано а да не можам да го поправам.
А па од баба ми научив да готвам многу убаво готви е камо среќа и ја ко неа убаво да готвев ама ќе биде и тоа

 

[Аркантос]

...Не ги сакав ни баба ми, ни дедо ми. Уште не ги сакам.
Знаете... во овој свет сите ние си земаме примери „Како овој треба да бидам“ „Како оној не СМЕАМ да бидам“.
Така и јас, си зедов пример каков не смеам да бидам гледајќи го дедо ми каков татко е кон мајка ми.
Оној патријахален дух, онаа гордост(углед), која не се менува за ништо...Лоши особини - многу лоши особини собрани во една персона...
Всушност...немам што многу да кажам...не ги познавав доволно за да зборувам, не ме гушкале па за да ја знам топлината на нивната прегратка, не ми раскажувале басни па за го знам тоналитетот на нивното зборување...

 

[Saladin]

Другата.
Авантурист огромен...Принципиелна што се тиче контра алкохол и цигари.
Шетан човек. Голем оптимист. Секогаш дава брзина, мрази живот во лер. Руска душа. Поттикнувач на општи дискусии. Мрази трачеви и кукања. Актерка и обожавател на уметноста воопшто како и чест посетител на театарот. Полиглот (руски - втор мајчин јазик). Помалку и курназ. Раздвижена дури и на свои 88 години. Многу животни стории зад себе.

 

[Prashina]

Денес се потсетив на дедо ми .Тој велеше дека во животот е потребно ксмет, здравје, сол и леб, и да си се сакате.
За првите две , тогаш ми беа јасни, а за вторите три, сега на овие години ми се разјаснија што значат.

 

[incule]

Мојте баба и дедо се предобри,многу ги сакам,ми даваат парички,ми дааваат совети,секогаш кога одам кај нив многу ми е убаво

 

[WolfGirl]

Baba mi i dedo mi .. Eh kolku mi nedostigaat dvajcata dedovci i babata od strana na majka mi .. Za niv mozam roman da napisam imalku kje e .. Majkata na tatko mi e dushovadnik .. Odsekogash pravela spletki pomegju dvajcata sinovi i dvete snai .. Uste na moi 7 godini vidov kolku mozhe eden chovek da e zloben . Dvete bratuchedki jadea argeti ( po 1 za sekoja ) , jas i sestra mi neretko jadevme pashteti od 10 den , nekogash kje ni kupeshe argeta i dvete ja delevme samo da ne se raspravame megjusebe i da ne se sitat onie dve .. Niv im davashe pari ( iako imaa za da si kupat shto sakaat ) , nas od rodenden na Veligden .. Skrishno im prakjashe zimnici koi majka mi gi praveshe po celi nokji .. Dedo mi beshe mnogu dobar .. Kolku nas tolku i na drugite vnuki .. Shto niv , toa i nas ni kupuvashe , nikogash ne ne delel . Za zhal , pochina , koga bev vtora sredno , noemvri , 2011 .. Roditelite na majka mi bea dushi od lugje , mnogu si gi sakav i edvaj chekav da gi vidam . Za zhal prerano pocinaa .. Na dedo mi edvaj se sekjavam , pochina vednas posle ratot 2001 , imav 6 godini .. Baba mi ja pomnam , golema bev koga pochina , Katolichki Bozik 2007 ... Sve bi dala da se zhivi .. I moram da priznaam , iako ovaa baba shto e zhiva e zlobna, sepak nema da mi e seedno koga kje pochine , krvta ne e voda .. Ne rekle za dzabe ..

P.S. Se izvinuvam za latinica , nemam MK poddrshka na laptopot

 

[Mnogo Bitno]

Дедо ми е починат,за време на 2ра светска војна беше долго време во логорите на фашистите,цела книга може да се напише како успеал да се спаси и да не биде еден од многуте лешеви кој беа секојдневно убивани,ќерка на германски официр била причината за тој да остане жив,да не ја должам многу,а морам да кажам дека баба ми е жива и има 80 и кусур години и е девојка на 35-6 која оди скоро секој ден пеш по 3км (во пензионерско друштво)да се чудиш...многу гласно збори на телефон,тоа и е така знак за препознавање