Во право си и најдобро би било така да се искача бар на сигурно да си но еве има случаи на личности што во друштво се толку многу опуштени, не можеш да ги сопреш од зборење, а кога ќе искочат на само мувите се побучни од нив. И тогаш што би правел или како би се чувствувал? Не би се запрашал да не нешто до тебе не во ред пошто нели предходно т.е додека сте биле во друштво супер сте си збореле? Не би се запрашал што е работата зашто ќути кога истиот муабет веќе е поминат, се имате и видено не е на слепо преку интернет? Па ете и да не биде преку интернет еве да е некој/а другар/ка ко другарот на @МалиСашко што дури после две години дознал што го интересира. Не би ти било глупо, искачаш со таа личност со надеж дека малку ќе се растеретиш ќе си размените два три збора, а на крај испаѓа повеќе муабет со келнерката си направил него со личноста?Една од битните нешта што сум ги научил во вска со префрлањето на форумскио/интернет живот/дружење во реалноста е дека првион контакт во живо никогаш не смее да биде еден на еден. Шансите тој никогаш повеќе да не се повтори се 99.99%. Секогаш најдете 3 или повеќе личности кои не се знаат меѓу себе лично а се знаат убаво од форуми или слично. Што повеќе тоа подобро. Така ќе знаете наредниот пат со кого да си договорите средба и се ќе е во ред за еден на еден ќе си најдете заеднички муабет а нема да се плашите еден од друг. На времето, собиранките, оние стара школа форумџиски што ги правевме беа сите од 12 па до 20 и некој. На првата што сум бил воопшто крајот на август 2008 беше со 15 кој тотал никој со никој не се познаваше лично а терминот и местото беше договорен од денес сабајле 11 за утре вечер во 8 и си поминавме СУПЕР. Значи муабетот ми е дека на поголеми дружби може да видиш кој ти одговара за понатамошно дружење еден на еден што секако дека се случи со некои од присутните на таа или наредни собиранки.
Еве ја имав една таква (не)другарка. Цел тој процес на пиење кафе ни беше: Се сретнуваме, одиме во стандардниот кафич, седнуваме, си земаме нешто за пиење, она си го вади мобилниот, ја си поставувам прашања после неколку минути и си ги одговарам, таа си се уклучува на фејсбук наводно да види што има, останува на таму додека не си тргнеме, си се допишува па уште и си се смешка, а ја ко некоја будала буљам од еден агол на кафичот во друг. Или па со истата (не)другарка кога се враќавме од факултет. Целиот муабет ни беше: Ја: Ќе си одиме накај дома? Она: Да. стигнуваме до местото кај што се разделуваме Ja: Ајде чао се гледаме утре. Она: Чао, а некогаш ни тоа само ќе си замине.