Картите ми се многу забавни. Не може секој успешно да изигра карти бидејќи колку и да се лесни некои игри треба да размислуваш и во даден момент да имаш среќа.
Порано сакав многу "Кент", но секогаш ме фаќаше трема кога играв бидејќи постојано имаше некоја тензија и бев под притисок да ги гледам картите доле, своите карти, да чекам знак, да внимавам да не ме приметат, да внимавам што прави спротивниот тим, итн.
"Брич", зависи за кој-како исто е интересна игра. Само имам некоја тенденција никогаш не се отварам освен ако не затварам веднаш, а и не поднесувам кога некој гледа да остане на помалку карти само со тоа што на некој кој веќе се отворил ќе му додаде. Не знам зошто.
"Магарац" е интересна игра да се игра на Водно или некое слично место каде што ќе може некој да вика. Иако постојано кога играм сум меѓу тие со највеќе карти; повторно -- притисок, тензија.
"Макао" ми е најлесна игра со брзи партии и најсмешна кога има многу луѓе. Смешна игра кога се игра со многу луѓе со по некој џокер и по неколку седмици.
"Црн Поп" е исто океј игра.
, тонч... 
