знам ... како шо реков погоре... заради сите тие лажни пријатели...не верувам у другарство....ама верувам во една случка да ја кажам...една моја другарка работеше преку невладина организација кај една жена, го скршила колкот и другарка ми како медицинска сестра имаше работено кај неа...и тоа шо ме фасцинира беше...на женава и било роденден и нејзина пријателка од детството...значи биле и во основно и во средно па и на факултет заедно...после тоа се омажиле..едната во скопје другата во ресен...али другарството никако не смеело да се збаорави...поради тоа што тие цело време се слушале и наоѓале време да се видат....и на денов на роденденот жената од ресен и пратила по брза пошта, ружа и честитка со поезија и некое поклонче на болнава жена....мислам шта више речи....е тоа е вистински пријател според мене...небитно што ти се дешава у животот за правиот пријател секогаш да најдеш време, макар и да е многу кратко...сепак тоа многу значи...
п.с коа ќе најдам таква личност ќе почнам повторно да верувам у другарство.