топлиот збор и најискрената прегратка на баба ми (од страна на татко ми)...
и среќното лице на дедо ми(одстрана на мајка ми) кога ќе ме видеше...од сите внуци,најомилена му бев и јавно си признаваше! Стално викаше за мене дека на срце му лежам...ах бе дедичко
нека ти е лесна земја.... како и да е ,овие две личности ми недостигаат најмногу...