Искрен да бидам, имаше една екскурзија пред нешто повеќе од 6 месеци организирана од една невладина организација за културно наследство. Шетњата беше релативно кратка, кумановскиот дел со манастирот Старо Нагоричане, градскиот музеј како и мегалитската обсерваторија Кокино. Малце ја должам прикаскава, но небитно, ќе дојдам набрзо до поентата. Водичот (
@malo ќе ти текне на која мислам) професионално си ја вршеше работата, објаснувајќи за тоа како луѓето во тоа време живееле, нивните обичаи, марифетлаци, буквално се` според тоа што е најдено од археолошките истражувања. И тогаш се убаци една, така да ја наречам неука госпоѓа и почна да уфрлува некои генеолошки тематики, потекла, ДНК анализи. На водичот и` се стемни пред очи, културно и` одговори дека сето тоа е тешка глупост, што и е со право.
Генеологијата во суштина има некоја добробит ако најдеш череп/биолошки артефакт кој се претпоставува дека е од нечија „кралска“ лоза. Во секој друг начин на интерпретација има само негативни последици, т.е. кога ќе се помеша со археологијата, станува плодно тло за изградување на култ на народ/раса. И секако чини огромни средства и никогаш не е егзактна ако постулатот е изграден врз претпоставки.
Ова вака од муабетот ако бараме нешто старо по 4-5 и повеќе века наназад.
Србите имаат повеќе информации за нивниот народ, затоа што Белград бил еден од метрополите и во 18ти-19ти век и ден денес е под нивна закрила. За Македонија и македонците може да се најдат некои документи таму, но не повеќе од почеток на 20ти век. Евентуално ако имаш срби во поширокото семејство да најдеш некоја информација за нив.
Мене ми се интересни приказните на тогашниот човек, иако секогаш со нишка на романтизам и зголемена драматичност. Рецимо, за прадедо ми како одел по игранки кои тогаш се договарале, како се запознал со прабаба ми, во кои околности подоцна пишувал писма дома додека таа со едното дете го чекале.
