Леонардо има еден проблем кој стално му го ремети трудот - неговото лице. Премногу е нежно, младолико, убаво. Човекот има 40 и кусур години а изгледа како тукушто да наполнил 20. Талентот му е неоспорен, ама му фали дрска шармантност и животно искуство врежано на лицето. Тој е еден од оние глумци кои и кога го даваат најдоброто од себе и се трудат дури и натчовечки, не можат да избегаат од сопствената сенка. Го гледаш дека е навлезен во ликот, го разбира, се соживува итн, ама не те носи во состојба во која забораваш дека е тоа тој и дека глуми некој лик. А не би требало да се чувствува маката и трудот, напротив, би требало да изгледа сосема природно и слеано, да е убедливо, да те натера да веруваш дека е така и никако поинаку.
Ако земе оскар, а веројатно ќе го земе, ќе биде прво затоа шо му должат, второ заради маката и некаде трето затоа што го заслужува. Но како што често се мешаат и таму работите, нема да биде чудно, иако би било апсолутно незаслужено, оти изведбата му беше тотално лигава, вештачка и млака, да го земе оскарот по втор пат Еди. Не за друго, ами темата на филмот и сторијата на ликот е моментално жешка и актуелна.