Аргуменгите се во бесмисленоста апсолутно битие да суди за нечија особина, бидејќи се потекнува од него, така и особините што ќе ги прогласи за гнасни се од него. Сам себе си би си пресудил на тој начин. Би си пресудил дека не е совршен.
Можеби вистината не е ниту кај едните ниту кај другите.
Ниту совршеното не е совршено ако се гледа само од една страна, па отука ниту вистината не е есклузивно право само на еден.
Ова ме потсети на масонската приказна за нивниот градител, кога тројцата убијци му се заканувале дека ќе го убијат ако не им ја каже тајната за градење.
Тој им одговори дека само тројца ја знаат тајната и без нивна согласност не смее да ја каже.
Тие тројца се..ова не го има таму што ќе го кажам.
Тие тројца се јас кога сум дете.јас како маж и јас како старец.
А тројцата убијци кој сакале да ја знаат тајната се..очите.ушите и јазикот.
Некој работи ниту со очи се гледаат,ниту со уши се слушаат, ниту можат да се изговорат.
Но само кога ќе ги соединиш својот почеток и крај во еден круг ќе ја осознае човек вистината која на друг не може да се пренесе, може само да се доживее.
Креди и табли...хммм. Нееее