Шесто Сетило. Што знам, духови, Брус Вилис, досаден почеток и приказна. Претпоставка само.
За кој филм би рекол дека мене не ми бил досаден, со досадна приказна, почеток и крај?Вкусови и филмски мислења
- Автор на темата Altaïr
- Време на започнување
За кој филм би рекол дека мене не ми бил досаден, со досадна приказна, почеток и крај?Machinist
И ако одговорот е -да, точно баш така, што би кажувало тоа за мене? Или за мојот вкус?Machinist
Ако Rear Window ми бил најглупавиот филм што сум го изгледала, а најмногу ги сакам Psycho и Vertigo на пример? Тогаш што дијагноза имаш за мојот вкус?Дека не ти бил досаден ни Шесто Сетило и дека лошо претпоставувам.
Не може да ти е Rear Window најглупав а другиве да ги сакаш. Но ете на пример е така, тогаш не би имал никаква дијагноза ако кажеш само дека филмот не ти се допаѓа, а ако почнеш со тоа дека е најглупав, не чини ич, досаден е и слично, тогаш би ти рекол да бараш друг жанр за гледање.
Можеш со одредена персона да имаш НЗС (што би се рекло) во вкусот за филмови. А жанрот ич нема никаква врска. Од толку филмови снимени, сигурно постојат многу трилер филмови кои ти се допаѓаат и исто толку многу трилер филмови кои не ти се допаѓаат. Затоа, повеќе луѓе гледаат филмови од секаков жанр, но најчесто преферираат одреден.
Мене лично еве, Шесто Сетило во глобала ми е океј филм, кога прв пат го гледав ми се допадна, особено крајот. Но, од толку многу што го имам гледано, сега ми е веќе досаден. Што значи тоа па?
Мене лично еве, Шесто Сетило во глобала ми е океј филм, кога прв пат го гледав ми се допадна, особено крајот. Но, од толку многу што го имам гледано, сега ми е веќе досаден. Што значи тоа па?
Па сега ако го гледаш повеќе пати нормално е да ти здосади, знаеш што се случува и како завршува. Зборуваме за гледање од прв пат, од прво гледање ако на некого му е тапа тогаш не знам стварно.Можеш со одредена персона да имаш НЗС (што би се рекло) во вкусот за филмови. А жанрот ич нема никаква врска. Од толку филмови снимени, сигурно постојат многу трилер филмови кои ти се допаѓаат и исто толку многу трилер филмови кои не ти се допаѓаат. Затоа, повеќе луѓе гледаат филмови од секаков жанр, но најчесто преферираат одреден.
Мене лично еве, Шесто Сетило во глобала ми е океј филм, кога прв пат го гледав ми се допадна, особено крајот. Но, од толку многу што го имам гледано, сега ми е веќе досаден. Што значи тоа па?
Јас да се надоврзам за Фајт Клаб.
За прв пат го гледав дури пред некои 3-4 години, а тогаш веќе имав набилдано кондиција со филмови кај што некој лик е штракич/умрен/невидлив итн., па после сцените каде само еден може да биде во кадар со Марла и одговорите со „Фак ју“ каде тоооолку очајно се обидуваа Тајлер/Нараторот да не добие конкретен одговор на прашањата кои би ја откриле приказната, нема теоретски шанси човек да не се посомнева што ќе е пресвртот.
Може бил бум на својата ера пред 15ина години, ама во денешно време се влече на стара слава.
Факт е дека многу „вкусови“ се базирани на генералната критика и оценките по интернет. Затоа повеќе би ценела некој лимонатки што си гледа, ама бар навистина му се по ќеф, отколку некој што се издига од земја за „јака класика“, а ни пола не ја сфатил...или го возвишува филмот баш дека не го сфатил, па автоматски со тоа мора да значи дека е филмот јак.
Такоџе истото следи и за оние што секој блокбастер или попознат филм го плукаат и се чукаат во гради дека они гледаат многу појаки филмови кои се направени со буџет од три долари. Сѐ тоа арно, сепак вкусови нели, ама она пренагласување на сопствената филмска/музичка/литературна софистицираност, не можам да не го сфатам ко вештачки и очаен крик за "Worship me, I'm special".
Имам пишано, преценет ми е Requiem for a Dream, исто и Million Dollar Baby, Pulp Fiction (ок, за ова повеќето се сложуваат), Shutter Island/The Great Gatsby/Читаник/било што со Лео, иако е феноменален актер, а сум се смеела до солзи на, рецимо, The Green Hornet - пропалицата на филмчиња од стрипови.
Имам ли лош вкус според масата? Можеби.
Гајле ли ми е и ќе престане ли да ми се допаѓа што ми се допаѓа? Воопшто.
За прв пат го гледав дури пред некои 3-4 години, а тогаш веќе имав набилдано кондиција со филмови кај што некој лик е штракич/умрен/невидлив итн., па после сцените каде само еден може да биде во кадар со Марла и одговорите со „Фак ју“ каде тоооолку очајно се обидуваа Тајлер/Нараторот да не добие конкретен одговор на прашањата кои би ја откриле приказната, нема теоретски шанси човек да не се посомнева што ќе е пресвртот.
Може бил бум на својата ера пред 15ина години, ама во денешно време се влече на стара слава.
Факт е дека многу „вкусови“ се базирани на генералната критика и оценките по интернет. Затоа повеќе би ценела некој лимонатки што си гледа, ама бар навистина му се по ќеф, отколку некој што се издига од земја за „јака класика“, а ни пола не ја сфатил...или го возвишува филмот баш дека не го сфатил, па автоматски со тоа мора да значи дека е филмот јак.
Такоџе истото следи и за оние што секој блокбастер или попознат филм го плукаат и се чукаат во гради дека они гледаат многу појаки филмови кои се направени со буџет од три долари. Сѐ тоа арно, сепак вкусови нели, ама она пренагласување на сопствената филмска/музичка/литературна софистицираност, не можам да не го сфатам ко вештачки и очаен крик за "Worship me, I'm special".
Имам пишано, преценет ми е Requiem for a Dream, исто и Million Dollar Baby, Pulp Fiction (ок, за ова повеќето се сложуваат), Shutter Island/The Great Gatsby/Читаник/било што со Лео, иако е феноменален актер, а сум се смеела до солзи на, рецимо, The Green Hornet - пропалицата на филмчиња од стрипови.
Имам ли лош вкус според масата? Можеби.
Гајле ли ми е и ќе престане ли да ми се допаѓа што ми се допаѓа? Воопшто.
Sixth Sense.
@Söldner кога го гледав тогаш не ми се свиѓаше, а сега не се ни сеќавам што се дешаваше у филмов, ама како целина не ми се свиѓаше.