Дали за родителите,роднините или комшиите не е битно тоа туку неможе за некои да биде убаво а за некој мачно животарење,а кога ке умреме не знаеме што ке биде само знаеме дека тие што мака мачат ке се ослободат од тоа и тоа олеснување за мене е рајот.Престанување на сите маки и спокојување на душата.
Кој рече рај за родителот!?
Но,да не ти одам спротивно на зборот,од твоја уста во божји уши,рајот ќе го видите со смртта.
Пекол/Рај
- Автор на темата Аркантос
- Време на започнување
Дали ја имаш искусено смртта,а со тоа и рајот за кој зборуваш или само наѓагаш како е ,односно што нема таму?
Фала богу досега не сум имала такви збиднувања а ако се сомневаш дека сум некој реинкариран зомби со оглед што ме праша ...познаваш ли некој што ја вкусил(како се дегустира смртта и рајот)?Сите си нагаѓаме и за казаните во пеколот и летото во рајот.
Душите после смртта одат таму од кај што дошле, без голема филозофија.
Прво,рај не би бил рај ако во него не вскусуваш-чуствуваш и во самиот опис во библијата рајот е градина во која можеш да вкусуваш од сите плодови,само од едно не.Со самото тоа што вкусуваш,значи осознаваш различни плодови според видот,ослободен од секакви предрасуди-гол,не срамејќи се од себеси.
Второ.пеколот е спротивен од рајот,каде уживањето е заменето со страдање,очај и агонија.
Тоа што кажав,но не ме разбра се однесува на постоењето на човекот од самиот почеток каде првично расте во еден свет за него непознат,каде нема оформено (сеуште) правило за добро и лошо,ниту живото и смртта му се познати,па отука ниту едното го велича ниту од другото се плаши(оние кој се плашат се родителите).Тој почеток на човекот е рајски,вкусуваш све,осознаваш нов свет околу тебе,се ти е дозволено(но не е се полезно)тоа и ќе го учиш.
Цицајќи од мајчини гради,носено и величено во рацете на своите родители,насмевка измамуваш од сите минувачи,буци,буци,буции
,откако помине тој рајски живот,повеќе никогаш нема истиот да го живееш,но место него настапуваат други периоди секој убав на свој начин,за на крајот кога јасно ќе имаш граници за добро и лошо,настапува пеколот!
Едно и другото,црното и белото ќе делуваат во човек,но тоа е друга приказна.
п.с за смртта другпат ќе пишуваме!
Се откажувам од моабетење со тебе,дефинитивно ти си бело а јас црно и не се разбираме.Прво,рај не би бил рај ако во него не вскусуваш-чуствуваш и во самиот опис во библијата рајот е градина во која можеш да вкусуваш од сите плодови,само од едно не.Со самото тоа што вкусуваш,значи осознаваш различни плодови според видот,ослободен од секакви предрасуди-гол,не срамејќи се од себеси.
Второ.пеколот е спротивен од рајот,каде уживањето е заменето со страдање,очај и агонија.
Тоа што кажав,но не ме разбра се однесува на постоењето на човекот од самиот почеток каде првично расте во еден свет за него непознат,каде нема оформено (сеуште) правило за добро и лошо,ниту живото и смртта му се познати,па отука ниту едното го велича ниту од другото се плаши(оние кој се плашат се родителите).Тој почеток на човекот е рајски,вкусуваш све,осознаваш нов свет околу тебе,се ти е дозволено(но не е се полезно)тоа и ќе го учиш.
Цицајќи од мајчини гради,носено и величено во рацете на своите родители,насмевка измамуваш од сите минувачи,буци,буци,буции
откако помине тој рајски живот,повеќе никогаш нема истиот да го живееш,но место него настапуваат други периоди секој убав на свој начин,за на крајот кога јасно ќе имаш граници за добро и лошо,настапува пеколот!
Едно и другото,црното и белото ќе делуваат во човек,но тоа е друга приказна.
п.с за смртта другпат ќе пишуваме!
А од каде дошле душите? Можеби постои огромен магацин со души, како оној подрумот во Индијана Џонс па оттаму некое божанство алоцира души на новозачнати тела?
Не знам за рајот ама пеколот (Hel) дефинитивно постои. Го насликале луѓето што биле таму.
