Еден момент на потполно будење,успева да ја створи една од најголемите религии на светот.
Во потрага по безусловна среќа еден азиски принц успева да го открие вистинското битие на човекот.
Се работи за Буда.
Неговите учења делуваат сеуште на размислувањето и начинот на живот на милиони луѓе.
Ќе ви ја раскажам приказната за Сидарта Таутама.
Роден е некаде во 6 век пред Исус во близината на Непал како син на тогашниот владетел(кралот).
Неговите учења се запишани во Pali-Kanon,
и подоцна распространети од неговите следбеници.
Многумина мислат дека Буда бил некој вид на Бог, но интересното е што никаде не постојат записи каде се тврди дека тој е Бог или дека е пратен од поголемите сили.
Создавателот на будизмот не се смета за ништо друго освен за инспириран,просветлен научник
на универзумот кој го носиме во себе.
Успеал да ја види целосната внатрешност(психа)на човекот и зад себе го оставил учењето на една психологија која ги поминува границите на егото.
Психологијата на просветлувањето.
Како што кажуваат легендите некој видовит човек им претскажал на родителите на Сидарта дека принцот или ќе биде голем владетел или пак еден од најголемите спиритуални учители на светот.
Таткото на Сидарта сакајќи да спречи Сидарта да стане спиритуален учител,заповедал секој кој ќе дојде во контакт со неговиот син да ги исполнува желбите на истиот.
Принцот не смеел да ги види темните страни на животот:
Болка,болест,тага,сиромаштија,смрт,несреќа,
страдање и слично.
Но,колку и да се трудел да го представи светот на Сидарта розов,не успеал да ја сокрие реалноста на животот кој се криел позади ѕидовите на палата.
За време на своите излети надвор од палата Сидарта случајно сретнал еден лепрозен,
еден калуѓер,еден болен и едно мртво тело.
Во тој момент Сидарта ја сфатил безсмисленоста на неговиот живот.
На 29 години избегал од палата сакајќи да го најде одговорот на прашањето:
"дали е ова се?"
Можеби потрагата на Сидарта по еден нов животен пат успева да не допре затоа што на некој начин се наоѓаме во него,затоа што е толку човечка и реална.
Затоа и многу модерни филозофи,агностичари и атеисти се слагаат со будизмот.
Би можеле многу лесно да се идентифицираме со принцот.
Можеби ќе кажеме дека имаме се во животот,
но во суштина не сме среќни.
Размислуваме, дали е ова се што ни нуди животот или има нешто подлабоко.
Нешто друго.
Пробуваме да погледнеме позади фасадите на животот.
Да продолжам.
Принцот патувал по околината 6 години.
Го барал одговорот во јогата и во различните техники на дишење.
Сето тоа било залудно.
Не му помогнало да се приближи до одговорот кој го барал.
Збунет седнал под некое дрво во близината на индискиот град Бенарез и почнал да медитира.
Четири дена и четири ноќи бил во длабока медитација.
Без некои големи очекувања.
И тогаш... се случило.
На многу слики будистите го претставуваат Сидарта како медитира и задоволно се смешка.
Таа ноќ е ноќтта, на неговото ПРОСВЕТЛУВАЊЕ.
Таму под тоа дрво,така легендата ги добил одговорите на сите негови прашања поврзани со животот.
Одговорите кои секој од нас,
директно или индиректно ги бара во животот.
Сето тоа спознание го поделил со неговите ученици кои го прошириле по светот.
Првата мисла на која се базира будизмот е:
"Секој живот е патење".
И тоа патење се базира на ненаситноста на човекот за живот.
За да би се ослободиле од сето тоа би требале да го ослободиме духот од страста и очекувањата.
А за тоа треба трпение,дисциплина и работа со самите себе.
Позади материјалното тело се крие вистинското суштество,битие на човекот.
Можеби би можеле да го споредиме сето тоа со еден пливач,кој плива над морето и за кого не постои ништо друго освен рамната површина на морето и понатака брегот.
Ставајќи наочари за нуркање и со само еден потег на главата успева да се нурне во длабочините на морето.
Спознава и еден друг дел од светот.
Просветлувањето кое Сидарта Гаутама го направило во Буда, не е резултат на длабоко размислување.
Не,тоа било интуитивно разбирање на нештата,
долго пред модерната психологија да го открие
патењето на луѓето,долго пред да се открие дека животот на луѓето е доминиран од сопственото незадоволство.
Секојдневно се вртиме во затворот кој сме го створиле самите, затвор од очекувања,предпоставки,идеи,барања за уште.
"Не останите луѓе се одговорни за нашата моментална состојба,туку ние самите,и кога ќе го спознаеме тоа,ќе ги најдеме одговорите кои ги бараме од животот"
вели Буда.
Во потрага по безусловна среќа еден азиски принц успева да го открие вистинското битие на човекот.
Се работи за Буда.
Неговите учења делуваат сеуште на размислувањето и начинот на живот на милиони луѓе.
Ќе ви ја раскажам приказната за Сидарта Таутама.
Роден е некаде во 6 век пред Исус во близината на Непал како син на тогашниот владетел(кралот).
Неговите учења се запишани во Pali-Kanon,
и подоцна распространети од неговите следбеници.
Многумина мислат дека Буда бил некој вид на Бог, но интересното е што никаде не постојат записи каде се тврди дека тој е Бог или дека е пратен од поголемите сили.
Создавателот на будизмот не се смета за ништо друго освен за инспириран,просветлен научник
на универзумот кој го носиме во себе.
Успеал да ја види целосната внатрешност(психа)на човекот и зад себе го оставил учењето на една психологија која ги поминува границите на егото.
Психологијата на просветлувањето.
Како што кажуваат легендите некој видовит човек им претскажал на родителите на Сидарта дека принцот или ќе биде голем владетел или пак еден од најголемите спиритуални учители на светот.
Таткото на Сидарта сакајќи да спречи Сидарта да стане спиритуален учител,заповедал секој кој ќе дојде во контакт со неговиот син да ги исполнува желбите на истиот.
Принцот не смеел да ги види темните страни на животот:
Болка,болест,тага,сиромаштија,смрт,несреќа,
страдање и слично.
Но,колку и да се трудел да го представи светот на Сидарта розов,не успеал да ја сокрие реалноста на животот кој се криел позади ѕидовите на палата.
За време на своите излети надвор од палата Сидарта случајно сретнал еден лепрозен,
еден калуѓер,еден болен и едно мртво тело.
Во тој момент Сидарта ја сфатил безсмисленоста на неговиот живот.
На 29 години избегал од палата сакајќи да го најде одговорот на прашањето:
"дали е ова се?"
Можеби потрагата на Сидарта по еден нов животен пат успева да не допре затоа што на некој начин се наоѓаме во него,затоа што е толку човечка и реална.
Затоа и многу модерни филозофи,агностичари и атеисти се слагаат со будизмот.
Би можеле многу лесно да се идентифицираме со принцот.
Можеби ќе кажеме дека имаме се во животот,
но во суштина не сме среќни.
Размислуваме, дали е ова се што ни нуди животот или има нешто подлабоко.
Нешто друго.
Пробуваме да погледнеме позади фасадите на животот.
Да продолжам.
Принцот патувал по околината 6 години.
Го барал одговорот во јогата и во различните техники на дишење.
Сето тоа било залудно.
Не му помогнало да се приближи до одговорот кој го барал.
Збунет седнал под некое дрво во близината на индискиот град Бенарез и почнал да медитира.
Четири дена и четири ноќи бил во длабока медитација.
Без некои големи очекувања.
И тогаш... се случило.
На многу слики будистите го претставуваат Сидарта како медитира и задоволно се смешка.
Таа ноќ е ноќтта, на неговото ПРОСВЕТЛУВАЊЕ.
Таму под тоа дрво,така легендата ги добил одговорите на сите негови прашања поврзани со животот.
Одговорите кои секој од нас,
директно или индиректно ги бара во животот.
Сето тоа спознание го поделил со неговите ученици кои го прошириле по светот.
Првата мисла на која се базира будизмот е:
"Секој живот е патење".
И тоа патење се базира на ненаситноста на човекот за живот.
За да би се ослободиле од сето тоа би требале да го ослободиме духот од страста и очекувањата.
А за тоа треба трпение,дисциплина и работа со самите себе.
Позади материјалното тело се крие вистинското суштество,битие на човекот.
Можеби би можеле да го споредиме сето тоа со еден пливач,кој плива над морето и за кого не постои ништо друго освен рамната површина на морето и понатака брегот.
Ставајќи наочари за нуркање и со само еден потег на главата успева да се нурне во длабочините на морето.
Спознава и еден друг дел од светот.
Просветлувањето кое Сидарта Гаутама го направило во Буда, не е резултат на длабоко размислување.
Не,тоа било интуитивно разбирање на нештата,
долго пред модерната психологија да го открие
патењето на луѓето,долго пред да се открие дека животот на луѓето е доминиран од сопственото незадоволство.
Секојдневно се вртиме во затворот кој сме го створиле самите, затвор од очекувања,предпоставки,идеи,барања за уште.
"Не останите луѓе се одговорни за нашата моментална состојба,туку ние самите,и кога ќе го спознаеме тоа,ќе ги најдеме одговорите кои ги бараме од животот"
вели Буда.
