Будизам (Буда и неговото учење)

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
а што е его?
и што е човек без его?
до каде не си, а од каде стануваш роб на егото?

многу конфузни одговори
или па мене толку ми делиле, па не разбирам.

сакаш да се спознаеш себеси?
земи лист и пенкало и напиши наслов: ЈАС САКАМ
потоа продолжи да пишуваш
кратки и јасни реченици, без да мислиш дали некој ќе го прочита напишаното
без да се плашиш што ќе си помисли за тебе ако прочита
без да ги филуваш зборовите, без да одземаш делчиња од мислите, без да им го менуваш текот на мислите....
едноставно пишувај
искрено, до коска
соочи се со сѐ што е во тебе
соочи се со желбите
со СИТЕ желби.

Имаш доволно храброст да се разголиш пред самата себе?
Тоа би бил твојот пат за кој сметаш дека е вистинскиот,да се разголиш пред самата себе.
Јас го најдов својот.
 

lady_blue

Староседелец
14 февруари 2012
2,397
4,420
1,153
Тоа би бил твојот пат за кој сметаш дека е вистинскиот,да се разголиш пред самата себе.
Јас го најдов својот.
Смеам да прашам кој е твојот пат за кој сметаш дека е вистинскиот и како го најде?
 

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Смеам да прашам кој е твојот пат за кој сметаш дека е вистинскиот и како го најде?
Мојот пат траеше( и сеуште трае) многу долго.
Верував слепо во Бога(оној кој го прикажува црквата не знаејќи во што верувам),се додека не се запрашав кој е тој?
Која сум воопшто јас?Не е само ова тело кое ме представува мене.
Што сакам од животот?
Која е смислата на животот?
И почнав да барам,да читам,да истражувам.
Наоѓав одговори со кои бев задоволна два-три дена.
Сфаќајќи дека не е тоа тоа,барав понатаму.
Почнав да медитирам,да правам јога да ги анализирам мислите и чувствата во себе.
Да ги споредувам,да копам по нив.Од една мисла во друга,од едно чувство во друго.
Да се набљудувам,да го следам секој мој збор,секое мое движење,секоја реакција во моето тело.
Прво се појавија негативни чувства кои не постоеја пред тоа.
Интензивни негативни чувства кои ме гушеа во вистинска смисла на зборот.
Дознав од каде потекнуваат.
Научив да ги контролирам,да ги преработувам во позитива.
Мислев дека поминувам низ пеколот(така го нареков тоа чувство).
Барајќи низ себе,се изгубив комплетно.
Не знаев која сум,што сакам и кој е мојот пат.
Ја изгубив вербата во себе,вербата во Бога,вербата во се околу.
Се изгубив некаде измеѓу реалноста и илузијата.
Се изгубив и повторно се најдов.
Научив дисциплинирано да ги насочувам мислите и чувствата јас да им го давам правецот,не тие мене.
Јас раководам со моето его,користејќи го само она што е потребно од него.
Научив секојдневно да им се радувам на малите нешта.
Научив во секој пад да гледам мудрост,научив да се борам и верувам во себе.
Научив да давам љубов околу.
Научив да паѓам и станаувам.
Незнам дали мудростите на Буда или Исус беа одговорни за тоа или самата јас,но на некој начин од таму почна се.
И таму завршува.
Животот во реалноста,без губење во вечниот лавиринт на мислите.
Без очекувања,без залажувања.
Толку.
Немам поголема филозофија од оваа.Немам ниту некои мудри зборови кои би можела да ги употребам во моментов.
Не пробувам нит да те убедам во нешто,дека мојот пат е поправилен од твојот,не пробувам да убедам или натерам некого да биде будист.
Само се обидов на кратко да го доловам она што го нареков самоспознавање.
И да.
За тоа треба храброст.
Храброст да се разголиш пред себе.
 

Abraxas

Староседелец
10 јануари 2013
1,094
792
1,133
45
www.oto-mk.net
If you stretch a string it will break if you let loose - will not play. To learn is to change. The line of enlightenment is the average time - the line between opposite extremes. Buddha
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Еден интересен текст:


Suffering
Why do we suffer? Although whole libraries of texts have been devoted to the issue, in reality it is not that complicated. We suffer because we want what we don’t have, and don’t want what we do have. We like one part of our experience of life, and want more of it. We don’t like another part of our life experience, and so strive to avoid it.

We want more food, more sex, more power and prestige, more love and admiration, more health and longevity, more knowledge and cleverness, and we especially want whatever others have. Terms such as “greed and envy” are often used to describe the craving and sense of present dissatisfaction that is behind all of our suffering – wanting what we don’t have.

On the other hand there is fear, hatred, and aversion, or not wanting what we already have, such as pain, sickness, loneliness, poverty, despair, impotence, old age, and death. These two — craving and aversion — alternate in a vicious cycle, which in turn serves to create and then reinforce the sense of an independent and enduring self who suffers from perpetual desire, sense of lack, fearfulness, and stress.

The projection of this person — “me” — into all that we think and do is the basis for the fundamental ignorance that keeps us returning again and again to the same low level realms of conflict and strife in which most of us currently find ourselves as incarnated humans. That repetitive activity is called ignorance because we don’t realize that the “person” who seems to be in charge and ruling our lives is, in fact, just a collection of emotions, feelings, thoughts, and impulses, all dependently arising based on various causes and conditions, with no inherent existence apart from them.

In other words, although the “me” which observes events, experiences, and phenomena appears to be different from the observed “me”, in reality it is no different from the “me” consisting of all the observed thoughts, perceptions, memory associations, and emotions arising in the mind.

It is only when we begin to recognize this case of mistaken identity that we can begin to appreciate that there is a background of spacious awareness and native happiness, utterly distinct from and untainted by that whole trap of chronic suffering and dissatisfaction. This fundamental awareness does not change, whereas the person who seems to be in control changes all the time. Our concepts, opinions, emotions, judgments and preferences continuously change, but even so we typically identify with them as who and what we are. We think all this is “me”, but actually it’s just something that arises and dissolves within that space of awareness, like a breeze in the vastness of sky.

Once we are able to stably bring our attention to rest in basic awareness itself (through a discipline of silence), rather than granting attention to whatever objects and experiences might momentarily dance and flicker across the screen, then craving and aversion have less and less power to distract and define us. Our sense of identity is released from the small cramped cage of the self-fixation. This is how ignorance is dispelled, because the story of “me” is seen through and recognized as a dreamy fiction, empty of independent existence, and thus is more and more replaced by the natural happiness arising from the recognition of our true nature.

I say “more and more”, because the afflictions that constitute our suffering are usually not vanquished in one stroke (by the direct, non-conceptual perception of the emptiness of the self-image, for example). The mind is so complex and the deluding vexations can be so sophisticated and powerful that one single realization alone cannot eliminate all negative states completely. Bringing one’s life into alignment with true realization takes a lot of devoted work, and the effort will encounter many obstacles in the form of “speed traps” and “sting operations” along the way, which is why genuine compassion and forgiveness is so necessary.

“Letting go” is not as easy as it sounds. After all, attaching and clinging to the separate self-sense and all of its elaborations is almost hard-wired into us by our conditioning, and the last thing the self-absorbed mind wants is to be dethroned from its power position and made to face its own essential emptiness. The anxiety or stress of trying to hold onto things that are constantly changing is one thing, but the prospect of selflessness is even more daunting for most of us.

However, if we were to set aside our fears and borrowed notions about what true selflessness entails, we would begin to discover what love is – unconditional love. Indeed, it is only in the recognition and embodiment of true love that we will at last be able to let go of all the suffering which we have imposed on our own innocence through cumulative ignorance, and awaken to the boundless, joyous reality that awaits us once our hearts are liberated from the prison of ceaseless wanting.

Околу страдањето кое се спомнува во Будизмот.
 

losut

Нов член
2 септември 2018
1
0
1
56
Sega jas, so pomos na moeto iskustvo i Lotos Sutrata (Budistickata biblija), ke go objasnam nakratko vrvniot Budizam.
Sto e stradanje? Toa e koga sakame da izbegneme nesto - problemi, obvrski, neprijatni kontakti, bolesti, siromastija, stres, haos i drugi maki, ama nemozeme da go napravime toa. Stradanje e koga morame da go podneseme toa sto ne sakame.
Jas sakam da bidam sreken - da imam slobodno vreme, da slusam muzika, da odam na kino, da surfam na Internet, da odmaram i da se spasam od tie sto postojano zvonat i baraat nesto. Jas sakam spokoj - toa, spored Budizmot e najgolema sreka.
Spokojot nemoze celosno da se postigne, ama moze delumno. Buda dal nekolku soveti:
-ne se zeni i nemaj deca zatoa sto toa e izvor na stradanje;
-stekni imot za da nemoras da rabotis naporno;
-pravi ili slusaj molitvi za tvoe zdravje i sreka;
-pomogni im i na drugite da bidat srekni.

Tuka vednas se javuva problem koj ke im smeta na mnogu luge - za poveketo luge formiranjeto semejstvo e najgolema sreka i decata se najgolema sreka. da se zrtvuva toa spored niv znaci da se unisti srekata. Sosema e normalno za poveketo luge da formiraat semejstvo. Tie sto se spremni da napravat golema zrtva za semejstvoto nemaat potreba od Budizam. Lotos Sutrata e za tie sto sakaat lesen zivot i koi se spremni da se otkazat od ubavinite na semejstvoto. Zatoa, Lotos Sutrata e delumno dobro ucenje a delumno ne. Isto taka semejniot zivot e delumno dobar a delumno ne. Znaci vo sekoj slucaj nesto se dobiva a nesto se gubi. Sepak na mnogu luge im e potreben odmor i namaluvanje na stresot.

Sega vednas ke prasate - kako da se stekne imot? So pomos na Lotos Sutrata mnogu luge niz svetot steknale bogatstvo na legalen nacin, preku docuvuvanje na stari lica. Toa ne e sekogas mozno no postojat slucai koga e mozno. Poglavje 4 - naporna rabota i steknuvanje nasledstvo; poglavje 12: Trpenje na neprijateli; poglavje 2: prakticna primena na zakonot na povrzanost; Poglavje 16: socustvo izrazeno preku Svetoto Trojstvo na Budite

So pomos na Lotos Sutrata se zgolemuva procentot na uspesni docuvuvanja preku religiozno trpenje i preku socustvitelna rabota. Ucenjeto go pokazuva nacinot kako za odreden broj na godini da se dojde do kapital i pritoa da se napravi dobro delo. Ova e za tie sto se tolku ograniceni (kako mene) sto nemaat drugi nacin da dojdat do pari :) Za tie sto nemozat da cekaat i ne sakaat da trpat postojat mnogu drugi nacini da stanat uspesni. Ova e najteskiot nacin i ne go preporacuvam ama, ete, postoi kako moznost. Vo vremeto na Budata nemalo kompjuteri i programeri i nemalo mnogu nacini za uspeh i zatoa vakvoto steknuvanje na nasledstvo bilo najgolema sreka.