Успех...колку тоа слатко звучи.
Сите сакаме да сме успешни во различни области од животот.Некои сакаат успех на факултет,други сакаат успех на работа, трети сакаат успех во љубовта, а некои сакаат успех во сите овие свери.
Ништо не е спорно ако некој сака да биде успешен напротив тоа е добро, ама не е баш во ред патот кој некои го изодуваат до тој успех.Имено, за некои тоа е макотрпно искачување придружено со многу падови а пак за други се само неколку лесни чекори.
Сигурен сум дека секој знае по некој кој макотрпно работел и успеал.Некој кој целиот свој живот го посветил на нешто, за него важно.Некој кој го изодел тој тежок пат и успеал да постигне нешто, нешто несекојдневно.Од друга страна пак мора да знаете и по некој кој....налседил висока фунција,богат се родил, со "лижење" го постигнал тоа што го има или тоа што е сега.
Сигурен сум дека вториот тип на "успешни" се побројни од првиот тип.
Дополнително, како добредојден од нивна страна е овај испреплетен систем на либерален капитализам.
Зошто е тоа така.....затоа што сме луѓе....затоа што е во нашата природа да имаме повеќе...да сме над некого...да контролираме некого...да имаме авторитет врз некого.
Проблемот е што некои тоа си го сфатиле премногу буквално и така сме дојдени до ситуацијата до која што сме дојдени.
Како пример би ги зел неколку личности што ги знам...нивната мотивација ми ствара морници, нивниот интузијазам и издржливост секогаш ме зачудуваат.При целиот тој процес најважное тоа што останале "луѓе"
Од друга страна пак многу ги има оние другите...со нивната антипатичност и арогантос само дополнително покажуваат дека колку и станови да имаат или колку и мерцедеси да имаат сепак тоа не вреди ништо.Многу се и оние кои се родиле богати, за нив е лесно.Тие никогаш не делеле играчки со совјот брат или сестра затоа што имало доволно и за двајцата, никогаш не останала попуста неостварена желба да му се купи тоа што ќе го посака, па колку и скапо да е.Резултат од тоа што истите тие се разглаени и незнаат како е да се нема па така "подарените" пари ги трошат за скапи "играчки" и останати глупости што пак резултира со тоа што брзо "бунарот" ќе пресуши а апри веќе ќе нема.Па така закличуваме дека нивниот преземен изоден пат до успехот брзо завршува.
Оовј текст нека биде за сите оние фалш доктори на нaуки кои извонредно глумат професори и се мислат дека се големи интелектуалци, на оние кои глумат "директори" на оделенија кои и самите не ги знаат, на оние кои шибаат со бугарски мерцедеси и се прават најаки, на оние кои седат во кафулињата и зборуваат истовремено на два телеофни на кои, меѓу другото им се исклучени поради неплатени сметки а во џебовите им стојат по неколку блокирани платежни картички кои ги ваѓаат само кога сакаат да "шармираат" некоја девојка.
Овде ќе завршам со една мисла чиј автор не го знам ама знам дека многу добро знаел што кажал...
"Успехот се остварува на патот кон врвот, а не на самиот врв."
Сите сакаме да сме успешни во различни области од животот.Некои сакаат успех на факултет,други сакаат успех на работа, трети сакаат успех во љубовта, а некои сакаат успех во сите овие свери.
Ништо не е спорно ако некој сака да биде успешен напротив тоа е добро, ама не е баш во ред патот кој некои го изодуваат до тој успех.Имено, за некои тоа е макотрпно искачување придружено со многу падови а пак за други се само неколку лесни чекори.
Сигурен сум дека секој знае по некој кој макотрпно работел и успеал.Некој кој целиот свој живот го посветил на нешто, за него важно.Некој кој го изодел тој тежок пат и успеал да постигне нешто, нешто несекојдневно.Од друга страна пак мора да знаете и по некој кој....налседил висока фунција,богат се родил, со "лижење" го постигнал тоа што го има или тоа што е сега.
Сигурен сум дека вториот тип на "успешни" се побројни од првиот тип.
Дополнително, како добредојден од нивна страна е овај испреплетен систем на либерален капитализам.
Зошто е тоа така.....затоа што сме луѓе....затоа што е во нашата природа да имаме повеќе...да сме над некого...да контролираме некого...да имаме авторитет врз некого.
Проблемот е што некои тоа си го сфатиле премногу буквално и така сме дојдени до ситуацијата до која што сме дојдени.
Како пример би ги зел неколку личности што ги знам...нивната мотивација ми ствара морници, нивниот интузијазам и издржливост секогаш ме зачудуваат.При целиот тој процес најважное тоа што останале "луѓе"
Од друга страна пак многу ги има оние другите...со нивната антипатичност и арогантос само дополнително покажуваат дека колку и станови да имаат или колку и мерцедеси да имаат сепак тоа не вреди ништо.Многу се и оние кои се родиле богати, за нив е лесно.Тие никогаш не делеле играчки со совјот брат или сестра затоа што имало доволно и за двајцата, никогаш не останала попуста неостварена желба да му се купи тоа што ќе го посака, па колку и скапо да е.Резултат од тоа што истите тие се разглаени и незнаат како е да се нема па така "подарените" пари ги трошат за скапи "играчки" и останати глупости што пак резултира со тоа што брзо "бунарот" ќе пресуши а апри веќе ќе нема.Па така закличуваме дека нивниот преземен изоден пат до успехот брзо завршува.
Оовј текст нека биде за сите оние фалш доктори на нaуки кои извонредно глумат професори и се мислат дека се големи интелектуалци, на оние кои глумат "директори" на оделенија кои и самите не ги знаат, на оние кои шибаат со бугарски мерцедеси и се прават најаки, на оние кои седат во кафулињата и зборуваат истовремено на два телеофни на кои, меѓу другото им се исклучени поради неплатени сметки а во џебовите им стојат по неколку блокирани платежни картички кои ги ваѓаат само кога сакаат да "шармираат" некоја девојка.
Овде ќе завршам со една мисла чиј автор не го знам ама знам дека многу добро знаел што кажал...
"Успехот се остварува на патот кон врвот, а не на самиот врв."
