Човекот така функционира. Никогаш нема доста. Постојано незадоволство, постојана желба за повеќе. Глад за уште.
Една цела и потоа друга. Се трча кон наредната.
Се граничиме со болната ненаситност. Се жалиме дека е пребрз животов, а сами не застануваме да го доживееме.
На повидок е крајот на целта која сме ја имале, а веќе зацртуваме нова цел.
Секогаш велиме.. уште ова па ќе одморам, ќе застанам... Кое ова? Уште колку ова?
Една цела и потоа друга. Се трча кон наредната.
Се граничиме со болната ненаситност. Се жалиме дека е пребрз животов, а сами не застануваме да го доживееме.
На повидок е крајот на целта која сме ја имале, а веќе зацртуваме нова цел.
Секогаш велиме.. уште ова па ќе одморам, ќе застанам... Кое ова? Уште колку ова?