Човечко, премногу човечко

[Praetorian]

Воден од насловот на книгава, би наметнал дискусија- Дали човекот, човечкиот изглед, неговото суштествување го чини неговиот надворешен изглед или треба да се навлезе подлабоко за да ја имаме целата слика?
Дали ако некој човек го обожуваме, стануваме делумно или целосно зависни, опседнати со него, треба да го гледаме како убав човек, привлечна жена, атлетски маж, т.е да ја гледаме неговата надворешност и да се замајуваме со тоа или доколку ја замислиме неговата внатрешност (цревата, органите, скелетот, фекалиите и сл) ќе имаме поинакви чувства за него и поинаков поглед (гадење, одвратност или сепак и понатаму привлечност)?

Темава е малце психо, али добро е да се размисли за ова, чисто од философски аспект

 

[Legioner]

Воден од насловот на книгава, би наметнал дискусија- Дали човекот, човечкиот изглед, неговото суштествување го чини неговиот надворешен изглед или треба да се навлезе подлабоко за да ја имаме целата слика?
Дали ако некој човек го обожуваме, стануваме делумно или целосно зависни, опседнати со него, треба да го гледаме како убав човек, привлечна жена, атлетски маж, т.е да ја гледаме неговата надворешност и да се замајуваме со тоа или доколку ја замислиме неговата внатрешност (цревата, органите, скелетот, фекалиите и сл) ќе имаме поинакви чувства за него и поинаков поглед (гадење, одвратност или сепак и понатаму привлечност)?

Темава е малце психо, али добро е да се размисли за ова, чисто од философски аспект

од анатомски аспект не би влегувал пошто ќе заличам на џек мевосек
али ако добро те сватив убавината на човека е одвнатре од душата какава му е

 

[Марија]

Воден од насловот на книгава, би наметнал дискусија- Дали човекот, човечкиот изглед, неговото суштествување го чини неговиот надворешен изглед или треба да се навлезе подлабоко за да ја имаме целата слика?
Дали ако некој човек го обожуваме, стануваме делумно или целосно зависни, опседнати со него, треба да го гледаме како убав човек, привлечна жена, атлетски маж, т.е да ја гледаме неговата надворешност и да се замајуваме со тоа или доколку ја замислиме неговата внатрешност (цревата, органите, скелетот, фекалиите и сл) ќе имаме поинакви чувства за него и поинаков поглед (гадење, одвратност или сепак и понатаму привлечност)?

Темава е малце психо, али добро е да се размисли за ова, чисто од философски аспект

Не сум ја читала книгата. Незнам колку би можела да се вклопам во дискусијата на тој начин, но ќе пробам водејќи се само од прашањата.
За да ја имаме целата слика секако дека треба да се навлезе подлабоко, но не во анатомијата на човекот, туку во неговиот карактер и начин на однесување, осознавање и разбирање на светот.
Внатрешноста од физички аспект ( нели не она душа, карактер итн), значи анатомската структура на човекот неможе или не би требало да ни значи ништо при сакањето и обожувањето на некоја личност.
Треба да се прифатиме себе си какви што сме, а воедно и какви се другите физички одвнатре. А сите горе доле сме исти. Едно фино срценце со 4 комори во вид на пирамидичка, две бели дробчиња црни или бели во зависност од тоа дали сте пушачи, едно торбиче(желудник) за првична преработка на храната која слатко ја внесуваме во него итн итн.
Ништо страшно, ниту грозно.
Не ми значи ништо помислата на тоа. Ако некого сакам заради надворешната убавина и заради карактерот тогаш помислата на неговиот црн дроб воопшто нема да ме засегне.

 

[Praetorian]

Работата е дали ако експериментално се замисли човекот од внатре (црева, измет, крв, секрет, панкреас и др. органи) ќе се одмили сликата за него и сл?
Логично дека на пр. сопругата би го сакала сопругот (и обратно) и понатаму, но дали барем внатрешно во најдлабоките мисли скриени од надворешиот свет, би почувствувале во дел од секунда гадење, спрема извесен човек, кога ќе ги претставите неговите органи кои ги спомнав погоре?

 

[Марија]

Работата е дали ако експериментално се замисли човекот од внатре (црева, измет, крв, секрет, панкреас и др. органи) ќе се одмили сликата за него и сл?
Логично дека на пр. сопругата би го сакала сопругот (и обратно) и понатаму, но дали барем внатрешно во најдлабоките мисли скриени од надворешиот свет, би почувствувале во дел од секунда гадење, спрема извесен човек, кога ќе ги претставите неговите органи кои ги спомнав погоре?

Епа добро де, значи убаво сум сфатила. И убаво сум одговорила погоре.
Не е грозна помислата, супер сме со се панкреас, црн дроб, цревца и се друго хаха
Нема ништо згрозувачко.

 

[melpomena]

Se izvinuvam za latinica,uste nemam kirilica.
Ova okolu organite e apsurdno i da se spomne,organi si se organi,jas bi se zgrozila od bila cija utroba da treba da ja vidam,ne za drugo,nemozam da gledam takvi raboti,nikogas ne bi mozela da rabotam vo medicinata zaradi toa.
no sakanjeto i pozelnosta sprema edna licnost,ne bi se smenila dokolku ja vidam.
Kakva i da e,cija i da e,neka e po moznost sto pozdrava a se drugo e nebitno.
Neka ima zdravo srce pa duri i na onoj cij karakter e nepodnosliv odnosno neprilagodliv na mojot.
Sigurno i mojot e za nekogo nepodnosliv,zatoa se baraat odprilika srodni dusi,neli?No toa e veke sosema druga tema.
Taka da,i mojot aspekt za covecnost ne e za sekogo svatliv,sto znaci i covecnosta odnosno coveckoto e isto relativna rabota.

 

[Мортидо]

епа пријателе секако дека некоја женска ќе ми влева повеќе симпатии доколку ја замислувам како се љубиме у кревет, се шетаме на плажа и сл. отколку да и ги замислувам дигестивните органи или пак да е замислувам како кења позади некој грм.

може и да не ти ја разбрав темава, но психо ти е енивеј

 

[existence]

Ја читам темава и стварно не разбирам што не е јасното во темава. Пример да речеме дека сте се заљубиле во некого. И сеа муабетов е нели градите врска, се сакате едно друго, но дали ако помислите пример на процесот на исфрлање фекалии на истата таа личност би ви создало гадење. Само пример дадов. Или еве да помислите на миризбата која се создава во желудникот на таа личност додека се „вари“ храната. Мене не ми предизвикува воопшто гадење, всушност не би успеало да ги промени моите чувства такво нешто. Ако се гадам од таа помисла за личност која ја сакам тогаш треба да се гадам и од себе.

 

[Мортидо]

Ја читам темава и стварно не разбирам што не е јасното во темава. Пример да речеме дека сте се заљубиле во некого. И сеа муабетов е нели градите врска, се сакате едно друго, но дали ако помислите пример на процесот на исфрлање фекалии на истата таа личност би ви создало гадење. Само пример дадов. Или еве да помислите на миризбата која се создава во желудникот на таа личност додека се „вари“ храната. Мене не ми предизвикува воопшто гадење, всушност не би успеало да ги промени моите чувства такво нешто. Ако се гадам од таа помисла за личност која ја сакам тогаш треба да се гадам и од себе.

Aх што било работата, ете, приближно сум разбрал. Не сваќам како може да ми создаде гадење физиолошки потреби кои се нормални кај сите седум милијарди луѓе? Па сите дефецираме побогу. Па ако се гадело така лесно треба да заборавиме на кунилингус и фелацио со оглед на фактот дека половите органи служат и за исфрлање на урината од телото. Повеќе се гадам од прдење и ждригање бидејќи тоа е резултат на ниска култура и не поднесувам такви женски...море да си се вратам јас на спиење, вакви психо теми не се за рано наутро.

 

[Trajche]

Никогаш не сум гледал на такво нешто...уствари не сум ни помислил. Како што гледам и по другите членови не им пречи тоа, а секако и мене, но едно се прашувам Praetorian, дали ти загледуваш на тоа или почна да размислуваш од кога си ја прочитал книгата т.е. дали играат улога внатрешните органи на некоја личност со која би го делел целиот живот? Не сум слушнал вакво размислување, ти ќе бидеш прв ако потврдиш, во секој случај инересно, ама јас си останувам на Не.

Инаку за мене 30% е надворешниот изглед, се друго е до карактерот, нивото на интелегенција, исто така би се согласил со Марија „начин на однесување, осознавање и разбирање на светот„