Униформи..........униформи everywhere.
Човекот како социјално битие е склон кон тоа да настојува да биде позитивно вреднуван од околината, поблиска или поширока.
Проблемот настанува кога користи сила за да го постигне тоа.
Дали е Болт почитуван меѓу атлетичарите? Да, веројатно од мнозината. Некои му завидуваат, некои му љубоморат, некои можеби и би му напакостиле.
Но таа почит е стекната од дела. Ги остава зад него по 20 метра на 200 метра трка. Шта речи?
Млади дечки сонуваат да станат како него, тренираат, се трудат, зошто да не?
Никому не наштетил, никого не присилил да го почитува.
Не е доцент по спринт или магистер по штафетни трки. Нема декрет. Има дела.
Но од друга страна силата...
Цајкан кој очекува респект поради униформата и флуоресцентниот елек. Комшијата шо го спомена Дистопиан погоре во постот кој е советник на советничката на асистентот на заменикот на кафекуварката на градоначалникот. Униформа. Кинеско одело и џиш машна. Бара риспекат. Нема зајебанције.
Докторот. Професорот. Наставникот. Попот. Сите сакаат да добијат валидација преку сила.
Со тек на време престануваат да бидат Трајче, Ставре и Бљерим, стануваат подвижни униформи. Симни ја униформата, нема да постои ништо под неа.
Оние кои не можат да предизвикаат почит по природен тек на нештата, со своите дела - се поптираат на силата, на законот, на вертикатала. Од наставникот во некоја припиздина до есесовецот со пушката вперена кон некого.
Прилично прецизна дисекција на овој феномен има кај Чехов, два кратки раскази, Смртта на чиновникот и Дебелиот и слабиот. Препорака да се прочитаат (и онака се по неколку страници, Чехов за разлика од современиците, не го тупел многу... )
Човекот како социјално битие е склон кон тоа да настојува да биде позитивно вреднуван од околината, поблиска или поширока.
Проблемот настанува кога користи сила за да го постигне тоа.
Дали е Болт почитуван меѓу атлетичарите? Да, веројатно од мнозината. Некои му завидуваат, некои му љубоморат, некои можеби и би му напакостиле.
Но таа почит е стекната од дела. Ги остава зад него по 20 метра на 200 метра трка. Шта речи?
Млади дечки сонуваат да станат како него, тренираат, се трудат, зошто да не?
Никому не наштетил, никого не присилил да го почитува.
Не е доцент по спринт или магистер по штафетни трки. Нема декрет. Има дела.
Но од друга страна силата...
Цајкан кој очекува респект поради униформата и флуоресцентниот елек. Комшијата шо го спомена Дистопиан погоре во постот кој е советник на советничката на асистентот на заменикот на кафекуварката на градоначалникот. Униформа. Кинеско одело и џиш машна. Бара риспекат. Нема зајебанције.
Докторот. Професорот. Наставникот. Попот. Сите сакаат да добијат валидација преку сила.
Со тек на време престануваат да бидат Трајче, Ставре и Бљерим, стануваат подвижни униформи. Симни ја униформата, нема да постои ништо под неа.
Оние кои не можат да предизвикаат почит по природен тек на нештата, со своите дела - се поптираат на силата, на законот, на вертикатала. Од наставникот во некоја припиздина до есесовецот со пушката вперена кон некого.
Прилично прецизна дисекција на овој феномен има кај Чехов, два кратки раскази, Смртта на чиновникот и Дебелиот и слабиот. Препорака да се прочитаат (и онака се по неколку страници, Чехов за разлика од современиците, не го тупел многу... )