Соединетите Американски Држави
- Автор на темата Marick14
- Време на започнување
За жал, не го купив. Всушност, тоа е венче и го најдов во продавница специјализирана за костими за Ноќ на вештерките. :maska
Жалам и јас, да ти кажам. Слаба бев со пари, иначе ќе го земев. :rolleyesУффф како не го зема, до сега јас ќе ти го купев.
Уште по некое сликиче.
Маало како на сериите.
Dunkin' Donuts, за жал немам слика од крофните.
Во Харлем, како вистински генгстери кулираме.
Низ Бруклин од автобус.
Subway, најзакон место за јадење вкусна и ефтина храна.
Forever 21... отидоа парите.
Продавница за капчиња.
JFK аеродромот.
Маало како на сериите.
Dunkin' Donuts, за жал немам слика од крофните.
Во Харлем, како вистински генгстери кулираме.
Низ Бруклин од автобус.
Subway, најзакон место за јадење вкусна и ефтина храна.
Forever 21... отидоа парите.
Продавница за капчиња.
JFK аеродромот.
Националната знаменитост „Ацтечки рушевини“ е зачуван археолошки локалитет со рушевини од културата на индијанскиот народ Пуебло во северозападно Ново Мексико, САД, кај гратчето Ацтек и североисточно од местото Фармингтон, близу реката Анимас. Недалеку од ова место на југ се наоѓаат и т.н. Салмонови рушевини и културно-историски парк, со други стари рушевини од оваа култура. Најблиско населено место до овие рушевини е Блумфилд, близу реката Сан Хуан.
Градбите датираат од XI и XIII век. Кон средината на XIX век, со доаѓањето на првите американски доселеници, овие рушевини погрешно им биле припишани на Ацтеките.
Првиот локалитет е прогласен за Национална знаменитост на САД на 24 јануари 1923, а во 1928 г. е променета границата за да го опфати и вториот локалитет. Сопственик на местата е Службата за национални паркови, која на 15 октомври, 1966 локалитетот го завела во Националниот регистар на историски места на САД. На 8 декември, 1987 УНЕСКО го прогласува локалитетот за светско наследство, како дел од поголемиотНационален историски парк на културата Чако.
Споменикот „Вселенско огледало“, исто така познат како „Споменик на Астронаут“, претставува споменик кој се наоѓа во комплексот за посетители на Џон Ф. Кенеди вселенскиот центар на островот Мерит, Флорида. Споменикот е чуван од Фондацијата за спомен на астронаутите, чии канцеларии се лоцирани во НАСА центарот за вселенско образование веднаш до комплексот за посетители. Споменикот беше изграден во 1991 година за спомен на мажите и жените кои умреле во различни вселенски програми на САД, воглавно тие на НАСА. Споменикот „Вселенско огледало“ беше именуван како национален споменик од американскиот Конгрес. На споменикот има 20 НАСА астронаути со кариера, но исто така ги има и имињата на пилотот на Х-15 тестот на американското Воено воздухопловство, офицер на американското Воено воздухопловство кој загинал при тренинг на тогашната тајна воена вселенска програма, цивилен учествувач во вселенски лет кој загинал во несреќата на Чаленџер и меѓународен астронаут кој загинал во несреќата на Коламбија.
Градбите датираат од XI и XIII век. Кон средината на XIX век, со доаѓањето на првите американски доселеници, овие рушевини погрешно им биле припишани на Ацтеките.
Првиот локалитет е прогласен за Национална знаменитост на САД на 24 јануари 1923, а во 1928 г. е променета границата за да го опфати и вториот локалитет. Сопственик на местата е Службата за национални паркови, која на 15 октомври, 1966 локалитетот го завела во Националниот регистар на историски места на САД. На 8 декември, 1987 УНЕСКО го прогласува локалитетот за светско наследство, како дел од поголемиотНационален историски парк на културата Чако.
Споменикот „Вселенско огледало“, исто така познат како „Споменик на Астронаут“, претставува споменик кој се наоѓа во комплексот за посетители на Џон Ф. Кенеди вселенскиот центар на островот Мерит, Флорида. Споменикот е чуван од Фондацијата за спомен на астронаутите, чии канцеларии се лоцирани во НАСА центарот за вселенско образование веднаш до комплексот за посетители. Споменикот беше изграден во 1991 година за спомен на мажите и жените кои умреле во различни вселенски програми на САД, воглавно тие на НАСА. Споменикот „Вселенско огледало“ беше именуван како национален споменик од американскиот Конгрес. На споменикот има 20 НАСА астронаути со кариера, но исто така ги има и имињата на пилотот на Х-15 тестот на американското Воено воздухопловство, офицер на американското Воено воздухопловство кој загинал при тренинг на тогашната тајна воена вселенска програма, цивилен учествувач во вселенски лет кој загинал во несреќата на Чаленџер и меѓународен астронаут кој загинал во несреќата на Коламбија.
Горното Езеро или Супериор (анг. Lake Superior), кое се граничи со Онтарио и Минесота на север и Висконсин и Мичиген на југ, е најголемо од северноамериканските Големите Езера. Тоа е второ по големина езеро во светот, како и најголемото слатководно езеро по површина во светот.
Бајкалското Езеро во Сибир е подлабоко од Горното Езеро, како и езерото Тангањика. Каспиското Езеро, иако е многу поголемо од Горното Езеро и по површина и по длабочина, е солено; иако тоа е денес изолирано, во минатото било поврзано со Средоземното Море преку Црното Море.
Горното Езеро (48°00’N, 88°00’W) има површина од 82,100 km², што значи дека е поголемо од Јужна Каролина. Има максимална должина од 563 km и максимална ширина од 257 km. Неговата просечна длабочина е 147 m со максимална длабочина до 406 m. Горното Езеро содржи 12.100 км³ вода. Во ова езеро има доволно вода за да се покрие целата копнена маса на Северна и Јужна Америка, со висина од 30 cm. Бреговата линија на езерото се протега на околу 4385 km (вклучувајќи ги и островите). Надморската висина на езерото е 183 m над морското ниво.
Копното околу езерото е богато со минерали. Најчесто ископувани се бакарот, железото, среброто, златото и никелот. Многу градови се или сегашни или поранешни рударски области, или, пак, преработувачки центри и места за извоз на минералите. Ретко населената околина околу Горното Езеро со нејзините ридести брегови и дивина привлекуваат туристи и авантуристи, правејќи го туризмот голема модерна индустрија.
Горното Езеро е важен воден пат за железна руда и е дел од Водниот пат на Големите Езера.
Бајкалското Езеро во Сибир е подлабоко од Горното Езеро, како и езерото Тангањика. Каспиското Езеро, иако е многу поголемо од Горното Езеро и по површина и по длабочина, е солено; иако тоа е денес изолирано, во минатото било поврзано со Средоземното Море преку Црното Море.
Горното Езеро (48°00’N, 88°00’W) има површина од 82,100 km², што значи дека е поголемо од Јужна Каролина. Има максимална должина од 563 km и максимална ширина од 257 km. Неговата просечна длабочина е 147 m со максимална длабочина до 406 m. Горното Езеро содржи 12.100 км³ вода. Во ова езеро има доволно вода за да се покрие целата копнена маса на Северна и Јужна Америка, со висина од 30 cm. Бреговата линија на езерото се протега на околу 4385 km (вклучувајќи ги и островите). Надморската висина на езерото е 183 m над морското ниво.
Копното околу езерото е богато со минерали. Најчесто ископувани се бакарот, железото, среброто, златото и никелот. Многу градови се или сегашни или поранешни рударски области, или, пак, преработувачки центри и места за извоз на минералите. Ретко населената околина околу Горното Езеро со нејзините ридести брегови и дивина привлекуваат туристи и авантуристи, правејќи го туризмот голема модерна индустрија.
Горното Езеро е важен воден пат за железна руда и е дел од Водниот пат на Големите Езера.