Мина година и месец од нашиот прв поблизок контакт. Тој февруари и тој март, не беа наши месеци, погрешни ни беа термините. Можеш ли да се присетиш во меѓувреме колку нешта (ни) се случија? Колку луѓе разочаравме, колку од нив ги повредивме, колку нешта се сменија... и тоа сè поради нашите непромислени постапки. Не можам да речам дека се каам и дека посакувам ништо од тоа да не се случеше, не. Но не можам да речам ни дека не жалам за некои донесени одлуки. И сега, по една година.. види нè. Токму тогаш кога конечно можеме да бидеме заедно без никому да пречиме, без никој да ни претставува пречка и нам, ние одбиваме да бидеме во врска. Всушност разбирам, разбирам дека ниту ти, ниту пак јас не сакаме врски, ама не мислиш ли дека можеме барем да се обидеме? Чим после толку време и после сите падови и подигнувања, ние повторно сме заедно и добро се сложуваме, зарем не сметаш дека добро би функционирале?