Не знам што барам во љубовна исповедувачница, ама најсоодветна е сепак.
На, на, на...ево официјално посвечујем ти пост да не бидеш увреџен.
(читај со мојот „1000 во минута“ глас, без запирки, само рамно и со моите телеќи очи убедливо вперени во тебе)
Ти самиот треба да знаеш оти сум во ПМС (ко што не сум била со месеци!) и тогаш е очекувано да правам глупости поголеми од вообичаеното, па ми треба еден бокс да ме врати во колосек! А бокс нема! Плус не ме ни праша зошто сум така тивка цел ден, а имав причина, знаеш оти јас без причина не молчам.
И јас неќам да досаѓам, плус во овој сензитивен период сакам да се осетам ко посакувана пепељуга!
А јас се осеќам ко тенк акнат со канта.
Иако знам ти крчка над главчето да ми пишеш.
Добра ноќ!
р.ѕ. Гордоста не ми дозволува да ти го пишам ова лично.
Додај ПМС на „гордоста“!
р.р.ѕ. Ти нагласив дека не паѓам на очекувани, типични провокации и комбекс. Сепак сум една смрдлива
Металика и не играм по тие правила!
Јас ваква светната, раздрдорена...наместо да ме замолчиш, грабнеш и да бегаш, ти само бегаш.
Е да бе!
р.р.р.ѕ. Не го сфаќај ова ко извинување.
Не дека не е, ама не го сфаќај, ок?
Може па не е ни за тебе наменето.
Ама не реков дека навистина не е!
Ќе се смеам на постов кога ќе ми мине периодов.
