Ма кој бре?
На шоља има да ми пушта хендсфри да слушам како изметот му шљупка во вода. Ако ме излаже за тоа колку покакал, ќе ме лаже и за друго. Он мене!
Нит сакам забрани, нит милувам да составувам листа на потенцијални закани за елиминирање и да хистеришувам над секое негово движење што не ме вклучува мене. Секој треба сам да си е свесен и да си постави блискост со останатото опкружување.
Да речеме, ако еден од партнерите има некој познаник што ќе му плаче за плескање, самата негова љубов и почит кон другиов партнер ќе му постави граници, сигурно нема тој/таа да се лигави и пушта водичка, а другиов ко некоја будала да се сељачи и (пу пу) расправа или тепа со „конкуренцијата“.
Треба апла да си искомплексиран и незадоволен за да го дозволиш тоа, исто ко што треба да си апла искомплексиран за да вртиш по 50 пати дневно за да го споделиш секој небитен детал што ти се случил. Дефицит и патење по внимание.
Што ѝ фали на нормална комуникација од некои 2-3 повика максимум дневно? Па не сум не знам која, па да ми се случуваат на секоја минута некакви настани што морам толку итно и детално да ги споделам. Глупости. Јас општо мразам на телефон да зборувам, не пак да спијам на него.
Сакам момак за здрава врска, не алапача за на чешма и лечење комплекси.
На шоља има да ми пушта хендсфри да слушам како изметот му шљупка во вода. Ако ме излаже за тоа колку покакал, ќе ме лаже и за друго. Он мене!
Нит сакам забрани, нит милувам да составувам листа на потенцијални закани за елиминирање и да хистеришувам над секое негово движење што не ме вклучува мене. Секој треба сам да си е свесен и да си постави блискост со останатото опкружување.
Да речеме, ако еден од партнерите има некој познаник што ќе му плаче за плескање, самата негова љубов и почит кон другиов партнер ќе му постави граници, сигурно нема тој/таа да се лигави и пушта водичка, а другиов ко некоја будала да се сељачи и (пу пу) расправа или тепа со „конкуренцијата“.
Треба апла да си искомплексиран и незадоволен за да го дозволиш тоа, исто ко што треба да си апла искомплексиран за да вртиш по 50 пати дневно за да го споделиш секој небитен детал што ти се случил. Дефицит и патење по внимание.
Што ѝ фали на нормална комуникација од некои 2-3 повика максимум дневно? Па не сум не знам која, па да ми се случуваат на секоја минута некакви настани што морам толку итно и детално да ги споделам. Глупости. Јас општо мразам на телефон да зборувам, не пак да спијам на него.
Сакам момак за здрава врска, не алапача за на чешма и лечење комплекси.
Имам другар што подолго време е во врска. Првата година тотално се оддели од светот, не смееше со никого да комуницира освен со ептен блиски другари и братучеди, за женско друштво да не збориме. Случајно кога ќе се сретневме, не смееше да стои до нас, туку одма под рака го фаќаше.
Девојката сите можни фб пријатели негови не додаде и на речиси сите слики кај што сме со него, удрила лајк или коментирала, за да знаеме оти не гледа.
Тоа беше дури само безделничеше и мислеше сите сме против неа. Сега работи, па момаков успева ретко да се извлече за да поседи со друштво, но и тогаш му врти од работа да знае кои сме, колку сме, што правиме, кај седиме...во која положба, што носиме, лакт да не ни се гледа, па да го предизвика дечково...
И самиот сака да прекине, но не знае како, се чувствува доза на страв кај него поради тие забрани...и тоа само забраните кои ги кажува јавно, за другите не ни сакам да помислам кои се, штом толкаво машко се плаши од преситно девојченце.
Резултат? Тие комплекси и посесивност резултираа со неверства и болна, нездрава, несреќна врска која од Х причини не се прекинува.
Џабе и забрани и хистерии.
Затоа не, фала. Ако сами ние не сме си научиле принципи и немаме почит и (само)доверба, нема ничии граници и сељачења да го сменат тоа.
Девојката сите можни фб пријатели негови не додаде и на речиси сите слики кај што сме со него, удрила лајк или коментирала, за да знаеме оти не гледа.
Тоа беше дури само безделничеше и мислеше сите сме против неа. Сега работи, па момаков успева ретко да се извлече за да поседи со друштво, но и тогаш му врти од работа да знае кои сме, колку сме, што правиме, кај седиме...во која положба, што носиме, лакт да не ни се гледа, па да го предизвика дечково...
И самиот сака да прекине, но не знае како, се чувствува доза на страв кај него поради тие забрани...и тоа само забраните кои ги кажува јавно, за другите не ни сакам да помислам кои се, штом толкаво машко се плаши од преситно девојченце.
Резултат? Тие комплекси и посесивност резултираа со неверства и болна, нездрава, несреќна врска која од Х причини не се прекинува.
Џабе и забрани и хистерии.
Затоа не, фала. Ако сами ние не сме си научиле принципи и немаме почит и (само)доверба, нема ничии граници и сељачења да го сменат тоа.
