Времето не ги лечи раните, туку не учи да живееме со нив...
Нема лузни затоа што раните никогаш не се затвориле...
Нема лузни затоа што раните никогаш не се затвориле...
Времето ги лечи раните, но што со лузните?
- Автор на темата Hip.Hop_MKD
- Време на започнување
Тешко дека раните заздравуваат. Нити времето нити ништо на светот не може да ги излечи. Со секое потсетување на она што ја предизвикало раната, истата ја расчепкуваме што го спречува нејзиното оздравување.
Да, со тек на времето болката ќе се намали но никогаш тоа нема да е доволно за раната целосно да се излечи.
Да, со тек на времето болката ќе се намали но никогаш тоа нема да е доволно за раната целосно да се излечи.
лузните ќе си останат врежани во нашите срца...за да не потсеќаат се што сме поминале...и да ни даваат надеж за живот и понатаму да бидеме посилни и поупорни...затоа што веќе сме го поминале најтешкиот период во нашиот живот...но животот исто така мора да продолжи...како што продолжив јас.
Секоја рана боли, но не секоја рана остава задсебе длабока лузна. Некои зараснуваат па подоцна забораваме дека воопшто сме ги имале. Некои рани оставаат белег од кој неможеме да избегаме. Се прашуваме зошто времето ги лечи раните но не и лузните, но забораваме дека онаа лузна што останала, останала со причина, а причината е, никогаш да не ги заборавиме поуките и искуствата што сме ги научиле во борбата. МОжеби не сме победиле, но лузната е наш трофеј за она наученото.
Јас пак баш не се сложувам со она дека дотолку работите се неминливи, та само се привикнуваме на нив. Треба само да сме доволно силни самите да ги затвориме тие рани кога веќе нема назад. Зошто пак да си дозволиме да живееме ранети?
Секоја загуба, секое паѓање боли, но не сме ни први, ни последни што се соочиле со тоа, неминовно е, а кога веќе ќе ни затропа на врата, зошто пак да не стиснеме заби и излеземе ко победници?
Лузните остануваат да не потсетат на борбата, како и оние на колената кои не потсетуваат на детството и предизвикуваат блага, носталгична насмевка. Затоа сакам и на “внатрешните“ лузни да се сеќавам така, а не како лузни на кои сум додавала сол за утеха и сум им дозволила да ме конзумираат во својата меланхонија.
Секоја загуба, секое паѓање боли, но не сме ни први, ни последни што се соочиле со тоа, неминовно е, а кога веќе ќе ни затропа на врата, зошто пак да не стиснеме заби и излеземе ко победници?
Лузните остануваат да не потсетат на борбата, како и оние на колената кои не потсетуваат на детството и предизвикуваат блага, носталгична насмевка. Затоа сакам и на “внатрешните“ лузни да се сеќавам така, а не како лузни на кои сум додавала сол за утеха и сум им дозволила да ме конзумираат во својата меланхонија.
Не постои нешто како лузни. Постои единствена незаменлива болка кога ќе почине родител или многу блиска и сакана личност. Другото е заменливо, пролазно и едноставно небитно.
Ако сте го загубиле дечкото/девојката по извесен период ќе најдете некој што ќе ви е подраг.
Ако ве заебала другар/ка, тогаш секогаш на “дофат“ ви се вашите колеги, познаници, комшии. Секогаш ќе се роди ново и искрено пријателство со поголема воздржаност во пристапот ради претходното искуство.
Ако сте изгубиле работа, некое време ќе вегетирате само за храна и сметки, но со поднесување на cv, некаде и во брзо време повторно ќе се вработите.
Лузните постојат на кожа. И ќе сум повнимателна да не се одерам или удрам некаде.
Лошите искуства се пример - показател како да се снајдете во иста или слична ситуација. И не, не се учи од лошото, напротив се учи од успесите затоа што тие се реалната оценка за истрајност, диспцилина и успешност.
Ако сте го загубиле дечкото/девојката по извесен период ќе најдете некој што ќе ви е подраг.
Ако ве заебала другар/ка, тогаш секогаш на “дофат“ ви се вашите колеги, познаници, комшии. Секогаш ќе се роди ново и искрено пријателство со поголема воздржаност во пристапот ради претходното искуство.
Ако сте изгубиле работа, некое време ќе вегетирате само за храна и сметки, но со поднесување на cv, некаде и во брзо време повторно ќе се вработите.
Лузните постојат на кожа. И ќе сум повнимателна да не се одерам или удрам некаде.
Лошите искуства се пример - показател како да се снајдете во иста или слична ситуација. И не, не се учи од лошото, напротив се учи од успесите затоа што тие се реалната оценка за истрајност, диспцилина и успешност.