Изминатава година,
ќе биде забележана во меморијата,
затоа што,
направив нешто несвојствено за мене,
одглумив по некоја солза,
и оттурнав нешто убаво од себе,
затоа што тоа беше изнудено,
како една рима во една песна,
да продолжи еден живот понатака,
без мене,
достојно за паметење,
и не ми е жал,
така мораше да биде,
секако срцето говореше,
во тајмингот што му го дозволив,
да се искаже,
и се договорам со него,
да така испадне,
и се создаде денешниов ден,
сега сето тоа,
ми е некако драго,
и ми остави убав спомен,
и мотив за подобра иднина,
во која нема да бидам скромен,
и ќе го воздигнам времето поминато,
таму во тоа минато,
повисоко од небото,
затоа што во себе носам сила,
и големина,
поголема од галаксија,
и доблест сокриена во зрелоста,
која ми ја нанижаа годините,
во душава,
и никој нема право тоа да ми го одземе,
ниту пак може,
следната година,
ќе донесе нови предизвици,
кои нема да ме уништат,
затоа што постои надеж,
која никогаш не ме напушта,
и верува во мене,
како што јас верувам во неа,
доволен ќе биде,
еден дар од неа,
да се разбудам,
барем еден ден,
во добро расположение,
како ноќва,
и нема да ме сокрие,
позади секој насмев,
кој вирее,
во луѓето,
и во нив,
моите очи,
среќни,
затоа што тоа најдобро ми прилега,
како константа во времето.