Во едно нормално функционално семејство по редот на нештата заштитничката улога треба да ја има мажот (сопругот), кој, според мене ја има улогата на носечки столб кој ја држи зградата полна со одговорности, емоции, убави и неубави моменти наречена дом.
Веднаш до него, треба да се наоѓа сопругата која ќе му ја пружа поддршката (и одвреме на нвреме ќе му ја вади душата
) за да заедно го надоградуваат она кое го имаат.
Сметате ли дека мажот можеби треба да биде како Кевин Спејси во "American Beauty", улога на потчинет лингур кој нема свој став во врска со семејните работи (барем на почетокот од филмот)?
Како треба да се одржува функционалноста меѓу брачните партнери?
Дали е нормално еден од брачните партнери со љубоморни испади, контролирање на секој чекор, гушење на една индивидуа да се колне на вечна љубов иако голем број од нив се свесни дека тој начин на реагирање е обратно-пропорционален на хармонијата а богами и на нервите на сопругот/сопргата?
Дали ако се остави одгвоорната функција на мажот, тоа би значело и зимање преголема слобода од негова страна на штета на сопругата и обратна ситуација, секако.
Веднаш до него, треба да се наоѓа сопругата која ќе му ја пружа поддршката (и одвреме на нвреме ќе му ја вади душата

Сметате ли дека мажот можеби треба да биде како Кевин Спејси во "American Beauty", улога на потчинет лингур кој нема свој став во врска со семејните работи (барем на почетокот од филмот)?
Како треба да се одржува функционалноста меѓу брачните партнери?
Дали е нормално еден од брачните партнери со љубоморни испади, контролирање на секој чекор, гушење на една индивидуа да се колне на вечна љубов иако голем број од нив се свесни дека тој начин на реагирање е обратно-пропорционален на хармонијата а богами и на нервите на сопругот/сопргата?
Дали ако се остави одгвоорната функција на мажот, тоа би значело и зимање преголема слобода од негова страна на штета на сопругата и обратна ситуација, секако.