Во едно нормално функционално семејство по редот на нештата заштитничката улога треба да ја има мажот (сопругот), кој, според мене ја има улогата на носечки столб кој ја држи зградата полна со одговорности, емоции, убави и неубави моменти наречена дом.
Веднаш до него, треба да се наоѓа сопругата која ќе му ја пружа поддршката (и одвреме на нвреме ќе му ја вади душата) за да заедно го надоградуваат она кое го имаат.
Сметате ли дека мажот можеби треба да биде како Кевин Спејси во "American Beauty", улога на потчинет лингур кој нема свој став во врска со семејните работи (барем на почетокот од филмот)?
Како треба да се одржува функционалноста меѓу брачните партнери?
Дали е нормално еден од брачните партнери со љубоморни испади, контролирање на секој чекор, гушење на една индивидуа да се колне на вечна љубов иако голем број од нив се свесни дека тој начин на реагирање е обратно-пропорционален на хармонијата а богами и на нервите на сопругот/сопргата?
Дали ако се остави одгвоорната функција на мажот, тоа би значело и зимање преголема слобода од негова страна на штета на сопругата и обратна ситуација, секако.
Го немам гледано филмот, така што за тоа не можам да зборувам.
Јас сум жена, и ниту еден маж не е мој ,,водач,, или ,,носечки столб,,.
И никогаш нема да прифатам маж да биде мој ,,водач,, во животот.
Јас го почитувам договорот, и никој не смее да носи одлуки во ничие име.
Ниту тој во моето, ниту јас во неговото.
И не, мојов пример не се однесува на ,,лигуш,, маж. Барем овој што е до мене, е далеку од лигуш. А јас не сум негов привезок, напротив, најчесто јас сум ,,лидерот,,.