...За да доживееме љубов секогаш треба да знаеме на кому и кој да ја пружиме.. да доживееш љубов е навистина нешто што не се заборава , да сакаш некој и секако тоа да ти биде возвратено...
Има. Но тоа се` зависи како луѓето ја перцепираат. Постојат луѓе кои не ги изостваат караниците во врската а сепак на крајот на денот завршуваат заедно. Најлошо во љубовта е сомнежот, молчењето, немањето комуникација. Дури ни со погледите. Така да се` друго зависи од компатибилноста, но овие 3 круциални работи не ја прават љубовта пријатна - ја водат кон самиот крај.
Зависи која љубов..? Значи љубов кон родител секогаш ќе имаш... но доколку мислиш на онаа другата љубов... не верувам дека постои...
Се` почнува со сомнежот дури и врската кога е во своите златни моменти. Но мора да има компатибилност затоа што единствено родителската љубов не бара ама баш ништо за возврат. Другите бараат барем нешто за што би дале многу. А вистинската љубов како што многумина ја замислуваме е онаа кај што има нешто за што остануваме прицврстени за партнерот за да направиме тој/таа да се чувствува исто така исполнето...Во право си но ако партнерите немаат мегусебна доверба секако дека ке заврши со лошо, почнува сомнежот дека некој изневерува, едноставно не се поврзани еден со друг а тоа настанува кога веке некои се предолго во врска и на еден начин сакат да се одалечат еден од друг..но има и такви кои што се ничто не ги спречува да се заедно ....но сепак секој различно ја доживува..
Моментот кога повеќе се грижиш за партнерот, него за себе, тоа е љубов.
Се разбира дека горенаведеното треба да биде обострано.