Вечерва се судрив со веќе видената неспременост, како и типичната маЌедонштина од простотилук и незнаење. На така солидна изведба во Сули Ан со камерен оркестар, познати серенади на Елгар и Чајковски, штета беше прво што и шуто и сакато почна да доаѓа на ваквиве дешавки за да 90% од времето пиљи во мобилниот, да му ѕврцка, да се филма демек неугодност... и сите порпратни шабанерии како аплауз буквално на секое завршено парче музика, наместо на самиот почеток и крај, кога е сосема доволно, не. Настрана тоа...
10тина минути пред 10 часот започна синхронизација со ориентални призвуци на локалните минариња. Да почнеше само половина час порано, ова секако ќе можеше да се избегне. Пошто сепак треба да се испашта мнозинството... Капак беше што некој локален љуљзём си пуштил тупси-глупси во локал близок на анот, па моравме во моменти на тивките пиеси да слушаме „модерен“ изблик на некаков еднобоен ритам. И двете страни се за критика. Не можеш да правиш некаков си културен хепенинг на место каде виреат секакви интерференции... Се договараш, правиш компромис, одгодуваш онаму кај што е можно. Па 50 години колку имаме ваква таква држава, знаеш дека во 10 до 10 оџата пушта музика. Премести го концертот за пола час порано, се ќе беше синхронизирано. Оној љуљзёмот можеше со време да му кажеш саат ипол да се воздржи да не пушта звук до максимум. Шо, да не ќе му избегаат гостите у 9ипол затоа што музката била претивка. Знаеме коа почиња ноќниот живот во чаршија.
Штета, навистина штета. Одлична изведба, Ѓумар буквално соживеан со диригентската палка, младиве свиреа во еден тон. Рајата бог ја питало дали 40 % знае барем нешто од таа музика.
