Here comes the pain again
Falling on my head like a hammer
Falling on my head like a new shitstorm
tralalala
Времето не е за рант ама неможноста за спиење денес си го прави своето и мозокот како и обично надополнува за физичката неактивност со прекувремена работа, троши калории 24/7
Научив да се гордеам со содржината на мојот скромен мозок
И така слушам по медиуми, во муабети со комшии, роџаци и познаници, читам по весници и виртуелни платформи и насекаде се вгнездил стравот од Џихадот кој со себе го носеле избеглиците од Левантот.
И сосема природно, како реакција кога човек се врти по симпатична женска особа - ми доаѓа да ги затепам со чекан, да го сменам името во Пол Пот и да почнам со кампања на револуционерно превоспитување кое ќе се врши по преспанските и овчеполските ниви.
А зошто таков испад на омраза? Поради тоа што раја не живее во реалност. Пати од колективни стравови, кои во моментов се оние предизвикани од Џихадот кој ете само што не затропал на врата.
Колку раја настрадала како резултат на џихадизам во Хунзистан и општо на балканот не е познато.
Но сосема е познато колку страдааат од канцерогени болести кои што хараат се` повеќе и повеќе, дијабетесот се претвори во нешто што се подразбира, кардиоваскуларните срања косат како и обично, стресот и нервозите поради секојдневието носат огромни жртви, раја би се распаднала ако не се хемикалии кои ги голтаат секојдневно како бомбони, психочките болештини се епидемични, поради ретардираните навики на благомороничното население во поглед на возење годишно гине раја колку еквивалент на носење на бригада на Боко Харам, вашиот сонародник, соверец и сограѓанин ви бара да вратите 30 евра од оние 150 што мора да ги даде како минималец, секојдневни понижувања на работно место на некои од кои се гине секојдневно и се останува сакат за цел живот...
Оние кои имале несреќа да останат унесреќени поради една или друга причина се социјално изолирани до таа мера што тивко умираат без бучавата на истрелот или без крвави сцени под туш.
Па и оние места кои би требало да претставуваат катчиња за среќа и задоволство, семејството или само партнерството со особа со која сте емоционални или сексуално ангажирани - се тотален феил во најголем дел на случаи.
Што значи дека ако раја не е до толку одвоена од реалноста и од реалните секојдневни закани по здравје и живот - би се очекувале бомбастични наслови од типот `срцевите и мозочни удари покосија икс луѓе оваа година!` `дијебетесот ве демнее, полека со внесувањето шеќер!`, `не ги измачувајте луѓето за кои тврдите дека ги сакате, од тоа произлегува само зло!`, `нов случај на смрт на градежњак кој паднал од скеле!`, `не ја изневерувај својата девојка пошто ќе ја повредиш а страдање ионака има за извоз, не вреди тоа` или макар нешто во смисол `јавна осуда за возењето како манијакален имбецил под алкохол!`.
Не, ништо од тоа нема, има само масовна страв од недефинирана, наводна или тотално измислена опасност.
Сите наведени работи ги има бескрајно помалку во јавниот дискурс од фантомските закани. Муабетите за Сирија и остали срања далеку ги надминуваат оние теми за некоја реална опасност од која е многу веројатно дека соговорниците ќе страдаат во некое дадено време.
Смешно ми е што јас треба ова да го кажувам, лик кој смета дека патриотизмот е ментална болест. На ликови кои се удираат во гради со сонцето од Вагина.
Или сум тотално отиден со умот или мнозинството одамна е забегано по удолница и мора да ги трпам нивните ирационални гомнарии. Трето нема.
Ама не ќе да сум јас во прашање...
) не, сериозно, мислам не беше скапо, едно другарче минатата година си направи вампирски заби 
