Почнавме да дискутираме на оваа тема во темата добрина со Реми, затоа нема да давам објаснување туку ќе ги постирам досегашните наши размислувања.
Реми:
Види, лицемерие е нужна работа во светов.
Ако не постои нешто такво, единствена и остварлива можност е да се случи нетрпеливост, отворена омраза до крајност на војна.
Поголемиот дел од луѓето треба да го сфатат тоа. На малкумина им е јасно дека нешто како утопија не постои. Дека правење добри работи и давање на услуги за фидбек не е секогаш од срце или од вонземјанска љубов.
Барем не на земјава.
Затоа разбирам зошто луѓето не се подготвени да се соочат со отворена и искажана критика. Погоре е опишано која е последицата од тоа.
Сите сакаме да оставиме убав впечаток на ист број луѓе колку што познаваме. Сакаме за нас и нашите ставови најдобро и највисоко мислење. Од нашата гледна, животна точка сметаме дека нашите ставови се најдобри. Во спротивно ако не сметаме, зошто би ги избрале и би верувале дека со помош на нив создаваме подобра иднина за нас?
Затоа е лудост дека сите останати ќе се согласат со нас и ќе бидат општоодобрено прифатени.
Различни луѓе, различни мислења.
И никако со муабети "јас го/ја познавам, сите за неа/него имаат добро мислење". Мy ass.
На пример, запрашајте се колку пати сте биле на роденден кај ваша пријател/ка од средно или детство со подарок кој верувам дека е купен од учтивост и симпатии за делење на некогашно детство, но не е со ист ентизетет на емоции и интерес кога купувате за вашите сегашни најмили?
Понатаму,
Куртоазија - или служење со лицемерност.
Служење кое е општоодобрено и прифатено од мнозинство.
Исто како шефот со кој не се слагаме во многу погледи на приватно или на деловно поле.
Но пронаоѓаме компромис, создаваме и се допираме онаму каде што може. Онаму каде што се разделуваат заеднички интереси, преоѓаме на мут.
И ќе биде пријатно до моментот кога некој од куртоазија ќе почне да живее за тоа - читај ќе лиже гз.
Останатиот ќе се претвори во себичен трол и ќе експлотира гага услуги и уживање во туѓото лижење гз.
kones:
Се слагама дека лицемерето е еден вид амортизатор на суровоста во светот во кој живееме, дека внесува малку боја во црнобелиот свет, дека е неопходен за да функционира една единка во деловниот и приватниот живот, но од друга страна пак е извор на тага, мизерија, разочараност итн., во смисла кога на некој/а би му дале комплимент за неговата интелегенција, способност, убавина итн., а не го мислиме истото, ние креираме лажна представа за него/нејзе, и кога таа иста личност би се нашла во ситуцаја во која е убедена дека успешно може да ја помине, направи итн. суровата реалност ќе ја нокаутира и следуваат тие негативни емоции, што не би било случај кога би се кажало вистина.
Реми:
Верувам дека во 21 век луѓе поседуваат огледало и секојдневно "фрлаат" поглед. Така што секој здраворазумски човек е свесен за свои маани и доблести, затоа се излишни туѓи подметнувања со коментари и "мачкање на очи" за некого да натераме да верува во свои супер моќи.
Сериозно, ако сметаш дека имаш голем нос, ист како Гаргамел, дали нечие ласкање ќе го смали за некој сантим?
Или можеби кога се триеш меѓу нозе, како последица на многу сало, нечиј комплимент ќе те натера да помислиш дека си во топ форма?
Верувам дека не. Исто кај многумина. Напротив личноста која подметнува такви ефтини финти ќе стане одбивна и ќе прекине комуникација.
Но дали комплимент во тежок и напорен ден за коса, фризура колку и да е обично направена, ќе расположи близок, ќе изнуди насмевка?
Дали за некогашни спомени кои денес се со мал или речиси непостоечки интензитет за создавање, односно дружба и комуникација, вреди да не се почитува и залиже со мече од Џамбо или некој друг сувернир - пепелник на пример?
Лицемерие напоменав е позитивно работа во мали количини, исто што и љубомора, пиење итн.
Не постои црно бел свет. Постојат црно-бели работи, зависно од нивната примена, така и ги карактеризираме - добри или лоши.
Доволно сме офтопик. Повели отвори тема, таму ќе продолжиме со дискусија.
Реми:
Види, лицемерие е нужна работа во светов.
Ако не постои нешто такво, единствена и остварлива можност е да се случи нетрпеливост, отворена омраза до крајност на војна.
Поголемиот дел од луѓето треба да го сфатат тоа. На малкумина им е јасно дека нешто како утопија не постои. Дека правење добри работи и давање на услуги за фидбек не е секогаш од срце или од вонземјанска љубов.
Барем не на земјава.
Затоа разбирам зошто луѓето не се подготвени да се соочат со отворена и искажана критика. Погоре е опишано која е последицата од тоа.
Сите сакаме да оставиме убав впечаток на ист број луѓе колку што познаваме. Сакаме за нас и нашите ставови најдобро и највисоко мислење. Од нашата гледна, животна точка сметаме дека нашите ставови се најдобри. Во спротивно ако не сметаме, зошто би ги избрале и би верувале дека со помош на нив создаваме подобра иднина за нас?
Затоа е лудост дека сите останати ќе се согласат со нас и ќе бидат општоодобрено прифатени.
Различни луѓе, различни мислења.
И никако со муабети "јас го/ја познавам, сите за неа/него имаат добро мислење". Мy ass.
Принципот на работење со нематеријални услуги е потребен за успешни односи со јавност и други луѓе.
Затоа лицемерието е истакнато во овој сегмент од животот.
И не е лоша особина, напротив.
Отворено напаѓање на туѓи идеали, како металот е добар, се останато е шунд (најпросо објасување) или лоша фризура во лош ден (коментар да докрајчиш расположение на близок) е безчуствителност.
Сите сакаме бели лаги - лицемерност во мали дози.
За сметка на тоа даваме услуга на ист начин. Сеедно дали е тоа подарок, возвратена насмевка или услуга. Не причинува штета на учесниците.На пример, запрашајте се колку пати сте биле на роденден кај ваша пријател/ка од средно или детство со подарок кој верувам дека е купен од учтивост и симпатии за делење на некогашно детство, но не е со ист ентизетет на емоции и интерес кога купувате за вашите сегашни најмили?
Понатаму,
Куртоазија - или служење со лицемерност.
Служење кое е општоодобрено и прифатено од мнозинство.
Исто како шефот со кој не се слагаме во многу погледи на приватно или на деловно поле.
Но пронаоѓаме компромис, создаваме и се допираме онаму каде што може. Онаму каде што се разделуваат заеднички интереси, преоѓаме на мут.
И ќе биде пријатно до моментот кога некој од куртоазија ќе почне да живее за тоа - читај ќе лиже гз.
Останатиот ќе се претвори во себичен трол и ќе експлотира гага услуги и уживање во туѓото лижење гз.
kones:
Се слагама дека лицемерето е еден вид амортизатор на суровоста во светот во кој живееме, дека внесува малку боја во црнобелиот свет, дека е неопходен за да функционира една единка во деловниот и приватниот живот, но од друга страна пак е извор на тага, мизерија, разочараност итн., во смисла кога на некој/а би му дале комплимент за неговата интелегенција, способност, убавина итн., а не го мислиме истото, ние креираме лажна представа за него/нејзе, и кога таа иста личност би се нашла во ситуцаја во која е убедена дека успешно може да ја помине, направи итн. суровата реалност ќе ја нокаутира и следуваат тие негативни емоции, што не би било случај кога би се кажало вистина.
Реми:
Верувам дека во 21 век луѓе поседуваат огледало и секојдневно "фрлаат" поглед. Така што секој здраворазумски човек е свесен за свои маани и доблести, затоа се излишни туѓи подметнувања со коментари и "мачкање на очи" за некого да натераме да верува во свои супер моќи.
Сериозно, ако сметаш дека имаш голем нос, ист како Гаргамел, дали нечие ласкање ќе го смали за некој сантим?
Или можеби кога се триеш меѓу нозе, како последица на многу сало, нечиј комплимент ќе те натера да помислиш дека си во топ форма?
Верувам дека не. Исто кај многумина. Напротив личноста која подметнува такви ефтини финти ќе стане одбивна и ќе прекине комуникација.
Но дали комплимент во тежок и напорен ден за коса, фризура колку и да е обично направена, ќе расположи близок, ќе изнуди насмевка?
Дали за некогашни спомени кои денес се со мал или речиси непостоечки интензитет за создавање, односно дружба и комуникација, вреди да не се почитува и залиже со мече од Џамбо или некој друг сувернир - пепелник на пример?
Лицемерие напоменав е позитивно работа во мали количини, исто што и љубомора, пиење итн.
Не постои црно бел свет. Постојат црно-бели работи, зависно од нивната примена, така и ги карактеризираме - добри или лоши.
Доволно сме офтопик. Повели отвори тема, таму ќе продолжиме со дискусија.
за новата тема