во ред, не спорам за времето како таквоСега вака, средувањето дали за мене или не, ти го одзема секогаш приближно истото време. Тоа потрошено време резултира за твојот изглед, а ако сакаш мене да ме импресионираш, посебно ќе потрошиш плус време за ефектот да биде посигурен. Ние времето го трошиме за работа (за поквалитетен живот) и на хоби (за да си го направиме поинтерено времето).
Е сега тука да не го успоруваме и законот за релативитет, на пример доколку си на работа 8 часа, си потрошила 8 за што повеќе ја мразиш работата ќе ти изгледаат како 10 или повеќе. А ако потрошиш време со мене или на кафе или на шопинг подеднакво 8 часа ќе ти изгледаат како 4 или помалку. Времето јас го претставувам како фиксно и варијабилно, тоа се зависи од тој феноменалениот закон за релативитет. Значи без разлика што и да правиш секундите , минутите, часовите..... во целиот свет подедеднакво поминуваат, но како го поминуваш е тука е варијабилноста (дали ја чуствуваш брзината на времето или дали ти претставува како имагинација, ирелевантно- небитно)...сето тоа зависно како го исполнуваш.
туку гледано од друг аспект
ајде вака - дали животот се мери со време?
да, велиме тој и тој живеел 70 години
но, колку навистина живеел?
постоењето се мери со време, тоа го прифаќам
цената на било што е количината на живот кој за тоа си го разменил - така вели мислата горе
значи количина на живот
дали живот е исто што и постоење?
постоење е да те има, да си присутен, да дишеш
за мене живеење значи чувствување
количина на живот ми значи количина на чувства
па би рекла вака - цената на било што е количината на чувства која сум ја вложила
е сега тука има друг момент
додека времето се троши и не се враќа назад, чувстата се однесуваат поинаку
можат да се трошат без обновување, но можат да се трошат со обновување
времето е само бројка која се намалува и троши, еднонасочно
количината на животот не може да се сведе на бројка, не може да се сведе на еднонасочност