Последниве години излегоа многу, дури премногу приказни за сексуално малтретирање од страна на одредени индивидуи врз помалку моќните од нив. Хаштази како #MeToo #СегаКажувам #ЗоштоНеКажав, итн. веќе некое време се корисат за језиви приказни поврзани со малтретирањето и злоупотребата на женските лица (и одреден број и машки, да бидеме фер) како секс предмети само затоа што претпоставениот/та е манипулативно лице со авторитет, а работниците и учениците во моментот на случувањата биле преплашени да кажат некому, што од срам, што за да не изгубат работа или оценка.
Иако во глобала звучи многу наивно и брзи сме да искоментираме дека веднаш тоа треба да се препознае и да се реагира, многу жртви не се ни свесни дека се жртви дури не видат од/кај други како всушност треба.
Ми излезе случај на девојка од Србија која била на ФДУ (факултет за драмски уметности) и „бирајќи“ ги за претстава, одреден професор ги натерал да се слечат по долен веш и шетал околу нив, допирајќи ги по рамења, половина, потчукнувајќи ги со стапче по нозете дали им се треселе... Звучи забегано и ко вовед во фетиш порнич, не ко нешто што доликува на образовна установа, па каква и авангарда да бил професорот.
Не знам навистина во колкав процент е она "aaabe se roka so sefot za pozicija i plata ehehe", што и не негирам дека некаде го има и е консензуално, но чинам ко тој мал процент да им дава ветер во грб на овие девијантни појави од претпоставени дека секој/а на кој/а ќе фрлат око, сака и мора да се покори на нивните желби и пориви.
Ме интересираат и други ставови околу ова. Како може да ги препознаеме ваквите лица (пошто знаат да се многу умилкувачи и да ги натераат другите да мислат дека е нивна идеја) и како да ги предупредиме другите?
Мислам, мене лично не би ми било страв веднаш да посочам, но нели, секогаш убаво би било да се има и доказ за тоа, не само еден збор против друг.
Зошто е многу полесно да се верува на „не бе тој/таа е одамна тука, фамилијарен човек/жена, секогаш културен/на“ отколку на жртвите?
И прашањето кое највеќе го читав дека се протнува: Која е таа граница помеѓу „жртва од старт“ и правење нештото доброволно, па потоа „глумење“ жртва кога ќе кренат глас другите? Глумење го ставив во наводници бидејќи секогаш постои шанса дека личноста навистина не била свесна дека тоа не е во ред, што е посебно изразено кај помладите генерации.
Иако во глобала звучи многу наивно и брзи сме да искоментираме дека веднаш тоа треба да се препознае и да се реагира, многу жртви не се ни свесни дека се жртви дури не видат од/кај други како всушност треба.
Ми излезе случај на девојка од Србија која била на ФДУ (факултет за драмски уметности) и „бирајќи“ ги за претстава, одреден професор ги натерал да се слечат по долен веш и шетал околу нив, допирајќи ги по рамења, половина, потчукнувајќи ги со стапче по нозете дали им се треселе... Звучи забегано и ко вовед во фетиш порнич, не ко нешто што доликува на образовна установа, па каква и авангарда да бил професорот.
Не знам навистина во колкав процент е она "aaabe se roka so sefot za pozicija i plata ehehe", што и не негирам дека некаде го има и е консензуално, но чинам ко тој мал процент да им дава ветер во грб на овие девијантни појави од претпоставени дека секој/а на кој/а ќе фрлат око, сака и мора да се покори на нивните желби и пориви.
Ме интересираат и други ставови околу ова. Како може да ги препознаеме ваквите лица (пошто знаат да се многу умилкувачи и да ги натераат другите да мислат дека е нивна идеја) и како да ги предупредиме другите?
Мислам, мене лично не би ми било страв веднаш да посочам, но нели, секогаш убаво би било да се има и доказ за тоа, не само еден збор против друг.
Зошто е многу полесно да се верува на „не бе тој/таа е одамна тука, фамилијарен човек/жена, секогаш културен/на“ отколку на жртвите?
И прашањето кое највеќе го читав дека се протнува: Која е таа граница помеѓу „жртва од старт“ и правење нештото доброволно, па потоа „глумење“ жртва кога ќе кренат глас другите? Глумење го ставив во наводници бидејќи секогаш постои шанса дека личноста навистина не била свесна дека тоа не е во ред, што е посебно изразено кај помладите генерации.
