Невозвратената љубов како поетска инспирација

Cernodrimski

Староседелец
4 април 2012
13
11
1,003
59
Низ песната на Гавранот

И ова е само мртво сеќавање,незнам,некој ќе помисли дека само темнината царува во мојата душа ,но сите спомени кои ги родил вчерашниот или завчерашниот или пак пред една или пет години се мртви,но сепак пробувам ете така понекогаш со некое писание да ги воскреснам,знам неуспевам,но сепак пробувам.
Ветришатата плачеа завчера додека стоев високо на карпата,и со лелекот на душата некаде во полутемното бескрајно пространство те барав,некој облак доброчуден те стави на мојата дланка,не беше само мисла луда тоа,јас понекогаш и таа мисла ја нареков судбина,а откако ќе ја наречев судбина,луто ја проколнував,толку луто што грмотевицата ме опоменуваше со проклетијата.
Знам ,бев само една копија на твојата љубов,незнам сега колку се бледи твоите копии,но во капките на вчерашниот дожд ја видов илузијата на твојата кристална соба во која ги криеш сите разочарувања,вешто во твој стил,со насмевка одиш по познатите улици,желно исчекуваќи некаде во некој интервал на отчукувањето на срцето да се појави твојот принц од соседеството.
Зборот Те Сакам не паметам од кога не сум го изговорил,последен пат свеќата на сеќавањата ја изгасив на прагот во ходникот под сводот нареден со мртви школки собрани на Халкидиките.и тогаш не поверува,туку горделиво на белиот празен ѕид ја лепеше сликата на новата копија.
Се прашував тогаш додека го гледав твоето скаменето лице,дали да зачувам некој бакнеж,за недај Боже,но Гавранот што се будеше повторно со својот рапав глас ме предупреди....замини веќе еднаш во градот без улични ламби,не се врти назад кога улицата без крај и без име ќе те пречека,тука беше само случаен патник,привремен подстанар во празно срце,избран сејач на семе што род остави.....тука,се има смисла,освен љубовта твоја...зборуваше Гавранот со малку лутина....имаш сега во душата болна длабока бразда,некаде во некој ден тишината која спие во твоите гради ќе го сплети новиот килим под кој ќе газиш,со бои светликави е да знаеш.
Го замолив гавранот за минута молчење,и зборовите последни ги кажувам пред руменилото на зората да се роди.
......ти Благодарам за сите убави моменти во мојот живот,за сите моменти кои привидно помислуваше на мене,не си ти крива што мислеше дека ќе ме засакаш,не успеа, и јас бев твојот прв личен пораз,тоа било само Судбина,незнам дали некогаш вистински заплаче за мене,но ако капнала и една солза,тогаш ти Благодарам за таа твоја бесценетост што си и ја подарила на земјата....и за сите срушени сништа ти Благодарам,Ти благодарам што илузијата моја ја растера,Ти Благодарам,за се и повторно низ плачот на ветришата те молам..Простими што те сакам.
 

Cernodrimski

Староседелец
4 април 2012
13
11
1,003
59
Ти ги подарувам моите зборови,и се прашувам самиот себеси како на светот да му објаснам дека се случи љубовта помеѓу нас.како да им објаснам дека страста небеше таа која не водеше,зарем навистина никогаш не разбра дека и сега живееш во мене,во секоја капка крв што така брзо ита низ вените,кога и со мислата ќе го споменам твоето име,тие весело подрипнуваат небаре се мали деца и го забрзуваат својот тек...па да одвреме навреме и јас самиот се фаќав во стапицата на сопствените емоции,ќе вдишев така тогаш голема количина на воздух,и во некоја честичка повторно ќе го почусвував твоето присуство.знам,истиот парфем го користиш,а тој,дел се лепи на тебе,а дел оди во етерот,ете токму етерот е мојот свет каде те барам,и од тој бескраен етер,те чуствувам.
Но стварноста е доста сурова,осакатен од твојата болка,како евнух шетам во ограничениот простор,веќе сомнежите ги исфрлив,надежите го закопав,и сега само со етерот разговарам,љубоморно секој атом на мирис што ќе го почуствувам лакомо го земам и го складирам некаде во мојата потсвест...таа е помоќна од оваа превртила свест..еден ден кога години ќе ти дозволат,можеби тогаш ќе разбереш за мојата љубов кон тебе...и тогаш во тое твое разбирање,ќе ја видиш смислата на моето постоење...ете тогаш,тогаш ќе видиш дека не сум лудак кој само се восхитува на месечевата убавина,лудак кој се радува на секое твое трепнување со очите,лудак кој се смее трипати повеќе на секоја твоја насмевка...
Знаеш.моја музо...го обликувам твојот облик секој ден ,незнам вчера беше убава...но сепак денес имам едно чуство кое ете спиело некаде во некој дел во мене,та утрово се разбуди,и ми кажа дека денес ќе те обликуваме поубава од вчера....несакам да бидеш совршена...ако навистина станеш совршена тогаш ќе бидеш кип бел на кој ќе се восхитуваат сите...
 

Ѕвездичка

Староседелец
21 март 2016
1,102
969
1,133
Да беше животот идеален, секоја вечер нежно би ме галел. Перфекцијата ти е најјака страна, со зборови за минатото знаеш да направиш драма, ме трогнуваш со секоја постапка и се трудам да го пратам секој чекор твој, но некако како да заостванувам, јас сум во светот каде доминираат две бои. Твојата подобро развиена лева мозочна хемисфера, за мене е непозната, несфатлива бариера. Препушти се и пуште ме внатре, да талкам по мислите твои, ќе одам по надолниот пат, преку аортата се спуштам, го поминав веќе изгризаниот врат, и до срцето допирам, се трудам да го завземам. Која е причината за твоето оттуѓување, зарем се плашиш од разочарување ?
Како би те разочарала тебе, кога во едно облаче, кога очите ми се затворени, постојано следам како усните твои зборуваат, како секое трепкање го крие синиоокото светкање, знаеш онај одблесок на заводливоста твоја.
Насмевката престана да биде мојот најдобар заштитен знак...
 

Дејви

Член со 30 казнени поени
10 март 2016
304
185
43
Ако се насмееш уште еднашка како што тоа слатко го правиш
ти ветувам дека сите облаци на ова небо обоено од сивилото ке изчезнат
еј, светот ке го згрееш со таа насмевка...
и тогаш ке ти кажам дека
на твоите очи две ѕвезди насмејани блескаат иако е ден.
Смеј се...засекогаш така иако не си моја.