Верувањето дека протеините од храната која е од животинско потекло се супериорни во однос на протеините добиени од растителната храна датира од 1914 година кога двајца научници Osborne и Mendel направиле експеримен на глувци и утврдиле дека кога глувците консумираат животински протеини побрзо растат. Подоцна е утврдено дека навистина глувците побрзо растат кога јадат животински протеини, но и дека пократко живеат и за време на својот краток живот се разболуваат од рак и други тешки болести.
И покрај тоа сознание во мединината сеуште стои информацијата дека месото, млекото и јајцата се неоходни за нашиот организам. Лекарите и децата во школската возраст се погрешно информирани, во училиштата не учат на погрешна ,,пирамида на исхраната,, а лекарите постојано напоменуваат како овие протеини се важни за нашето здравје. Таа погрешна информација, иако е докажана како неточна, сеуште кружи и е слепо прифатена од општеството.
Високо протеинската исхрана е голема заблуда и озбилно го загрозува нашето здравје.
Пред се нашето тело не е дизајнирано за да јадеме животинска храна, затоа што месото не се вари во нашиот желудник, туку се распаѓа, што е одлична подлога за развиток на многу заболувања. Што се однесува за млекото, сите бебиња се хранат со млекото од својата мајка се додека не им израснат заби. Кога забите ке пораснат тогаш тој организам е подготвен да ја џвака храната и млекото на организмот не му е потребно. Ние сме единствен вид кој што пие млеко и понатака и тоа млеко од други животински видови кое не е погодно за нашиот организам.
Млекото од кравата го содржи сето она што му е потребно на малото теле. За разлика од телето, нашата потреба за протеини е многу помала. После третата година од раѓањето на детето, полека се губат ензимите кои се задолжени за варење на млекото.
Протеините ги добиваме со дигестирање на храната, но нашиот организам исто така има способност да ги рециклира протеините со разложување на мртвите клетки. Потоа тие циркулираат низ крвта и лимфата и се искористуваат по потреба. Не е потребно да јадеме месо, млеко или јајца за да имаме доволен внес на протеини. Многу животински видови како слонот, носорогот, бикот, коњот и др. јадат само растителна храна, а имаат голема мускулна маса.
Создавањето на голема и цврста мускулна маса не зависи од количината на внесени протеини, туку од напорот на кој што се изложени. Мускулите стануваат поголеми кога при напрегање на истите доаѓа до расцепување на мускулните влакна кои подоцна се обновуваат и го зголемуваат мускулното ткиво.
Ако нашите мускули се опуштени и не се изложени на напор, тие нема да се зголемат и нема да станат поцврсти без разлика на тоа колку протеини и да внесуваме.
Големите дози на внесени протеини за време на распаѓањето ослободуваат голема количина на азот во крвта, кој потоа се акумулира во мускулното ткиво и предизвикува хроничен умор.
Др Јaffe од Калифорнискиот универзитет во Беркли спровел истражување со диета без животински продукти и тоа на неколку генерации на деца и возрасни. Додека денешните деца обично консумираат по околу 150г. протеини дневно, тој на своите испитаници им давал по 23-24 г. протеини и тоа од растително потекло.
Никој од испитаниците не покажал недостаток на протеини и на било кои хранливи состојки воопшто. Сите имале одлично здравје. Др Max Rubner исто така утврдил дека човековиот организам може да складира само околу 28г. протеини дневно. Се што е вишок се складира во црниот дроб и се претвара во киселина која се врзува со калциумот од коските и се исфрла преку урината (hypercalciuria- губење на калциум преку урина) и на тој начин настануваат проблеми со коските.
Додека ако јадеме разновидно овошје, зеленчук, јатки, семки и житарици на организмот ке му обезбедиме доволно количевство на протеини, а и други хранливи материи.
Аминокиселините се составни делови од протеините, се дела на есенцијални и неесенцијални. Не е потребо да се комбинираат повеке видови на житарици со мешункасти плодови за да ги добиеме сите есенцијални аминокиселини во еден ден. Билките ги содржат сите потребни аминокиселини и нашето тело има способност да ги акумулира за да ги троши и неколку дена потоа. Многу видови на овошје ги содржат сите потребни аминокиселини како што се бананите, урмите, оревите, бадемите и семките од сончоглед. Исто така и доматите, зелката, брокулата, морковот и др.
Значи потребно е само да се консумира разновидна растителна храна за да го снабдиме телото со сите есенцијални и неесенцијални аминокисели, но и со сите останати хранливи материи.
И секако, треба да ги јадеме свежи, бидејки при термичка обработка на истите, аминокиселините се оштетуваат.
И покрај тоа сознание во мединината сеуште стои информацијата дека месото, млекото и јајцата се неоходни за нашиот организам. Лекарите и децата во школската возраст се погрешно информирани, во училиштата не учат на погрешна ,,пирамида на исхраната,, а лекарите постојано напоменуваат како овие протеини се важни за нашето здравје. Таа погрешна информација, иако е докажана како неточна, сеуште кружи и е слепо прифатена од општеството.
Високо протеинската исхрана е голема заблуда и озбилно го загрозува нашето здравје.
Пред се нашето тело не е дизајнирано за да јадеме животинска храна, затоа што месото не се вари во нашиот желудник, туку се распаѓа, што е одлична подлога за развиток на многу заболувања. Што се однесува за млекото, сите бебиња се хранат со млекото од својата мајка се додека не им израснат заби. Кога забите ке пораснат тогаш тој организам е подготвен да ја џвака храната и млекото на организмот не му е потребно. Ние сме единствен вид кој што пие млеко и понатака и тоа млеко од други животински видови кое не е погодно за нашиот организам.
Млекото од кравата го содржи сето она што му е потребно на малото теле. За разлика од телето, нашата потреба за протеини е многу помала. После третата година од раѓањето на детето, полека се губат ензимите кои се задолжени за варење на млекото.
Протеините ги добиваме со дигестирање на храната, но нашиот организам исто така има способност да ги рециклира протеините со разложување на мртвите клетки. Потоа тие циркулираат низ крвта и лимфата и се искористуваат по потреба. Не е потребно да јадеме месо, млеко или јајца за да имаме доволен внес на протеини. Многу животински видови како слонот, носорогот, бикот, коњот и др. јадат само растителна храна, а имаат голема мускулна маса.
Создавањето на голема и цврста мускулна маса не зависи од количината на внесени протеини, туку од напорот на кој што се изложени. Мускулите стануваат поголеми кога при напрегање на истите доаѓа до расцепување на мускулните влакна кои подоцна се обновуваат и го зголемуваат мускулното ткиво.
Ако нашите мускули се опуштени и не се изложени на напор, тие нема да се зголемат и нема да станат поцврсти без разлика на тоа колку протеини и да внесуваме.
Големите дози на внесени протеини за време на распаѓањето ослободуваат голема количина на азот во крвта, кој потоа се акумулира во мускулното ткиво и предизвикува хроничен умор.
Др Јaffe од Калифорнискиот универзитет во Беркли спровел истражување со диета без животински продукти и тоа на неколку генерации на деца и возрасни. Додека денешните деца обично консумираат по околу 150г. протеини дневно, тој на своите испитаници им давал по 23-24 г. протеини и тоа од растително потекло.
Никој од испитаниците не покажал недостаток на протеини и на било кои хранливи состојки воопшто. Сите имале одлично здравје. Др Max Rubner исто така утврдил дека човековиот организам може да складира само околу 28г. протеини дневно. Се што е вишок се складира во црниот дроб и се претвара во киселина која се врзува со калциумот од коските и се исфрла преку урината (hypercalciuria- губење на калциум преку урина) и на тој начин настануваат проблеми со коските.
Додека ако јадеме разновидно овошје, зеленчук, јатки, семки и житарици на организмот ке му обезбедиме доволно количевство на протеини, а и други хранливи материи.
Аминокиселините се составни делови од протеините, се дела на есенцијални и неесенцијални. Не е потребо да се комбинираат повеке видови на житарици со мешункасти плодови за да ги добиеме сите есенцијални аминокиселини во еден ден. Билките ги содржат сите потребни аминокиселини и нашето тело има способност да ги акумулира за да ги троши и неколку дена потоа. Многу видови на овошје ги содржат сите потребни аминокиселини како што се бананите, урмите, оревите, бадемите и семките од сончоглед. Исто така и доматите, зелката, брокулата, морковот и др.
Значи потребно е само да се консумира разновидна растителна храна за да го снабдиме телото со сите есенцијални и неесенцијални аминокисели, но и со сите останати хранливи материи.
И секако, треба да ги јадеме свежи, бидејки при термичка обработка на истите, аминокиселините се оштетуваат.
Последна промена од модератор:
