Познавам соседка која се излечила од рак со последен стадиум, со пиење на варова вода, али маж и идеше до Радовиш ли, не ме фаќајте за збор, бидејќи варот требаше да биде чисто направен и така таа вода делува само.

Сега го заборавив градот, али битно се излечила, не и преостанало ништо друго и го проба тоа, кога и го снема ракот се зачудивме сите. Има шанси да се излечи, али треба и малце верба во тоа и повеќе да се шетаат по тие поприродните работи. А, не, „нема време, нема да успее, кој ќе иде сега до Радовиш... Па, ајде не иди, рак е ова“... Значи опуштено, за се има лек во универзумов, буквално за се, може и пред очи да ни е, а ние не сме ни знаеле за што служи тоа.

А, можеби и знаеме, ама со сигурност сепак тврдиме дека нема да ни помогне.
Доколку јас некогаш, пропатам од оваа „болест“, нема ни по хемотерапии да одам, само да ме зрачат. Туку ќе си го најдам градот кај што се прави природниот вар, се пече таму, ќе си го земам и ќе си го истопам дома и варовата вода ќе си ја пијам. Толку!

А може и маслото од канабис би го пробала.