| Гласање | Пишуваме на зададена тема: "Зборовите болно молчат за тебе"

Гласање:

  • Iris*

    Гласови: 2 40.0%
  • incognito

    Гласови: 3 60.0%

  • Вкупно гласале
    5
  • Poll closed .
Статус
Затворена за нови мислења.

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
Доста и беше на темава оти гледам сите ве фатило мрза за некој збор да куцнете па да почнеме со гласање.:)
Истото ќе трае до петок па повелете, гласајте.

@Iris*

Не ја мачи мудрата глава
прашувајќи се зошто,
само затвори ги очите
и наслушни ги зборовите што молчат.
По којзнае кој пат
се трудам и не успевам
да те допрам
и со усниве да ги зашијам
рабовите на твојата душа
за да не те заболи
оваа песна што со денови тлее во мене
хранејќи се со зборови болни и нежни
разбудени во срцето
кое го оживеа после илјада празни животи.
Твојата отсутност боли,
воздивнувам, но воздух немам,
кажи ми најмил
како да ти пишувам за љубовта
кога тоа си всушност ти,
како да ти дојдам
кога сум заглавена
во немирот на твоите соништа?
Побарај ме во пајажината
на неисплаканата солза,
во далечината ноќта со копнеж што ја бои,
побарај ме во гревот
утрото што го натопува,
за да ме најдеш во тишината
и да ги разбереш
зборовите што болно молчат за тебе.

@incognito

Запали таен оган во длабочините на очиве,
допре каде што никоја не посегна,
да ми покажеш океани во свеќата што догорува,
да не згасне.
Пред тебе дождот ми беше се,
име, здив, тело и солзи на небо,
со нив долго мечтаев за трошка љубов и малку ситост во клунот на црниот гавран,
кој не ми даваше мир,
и леташе бескрајно во моите соништа,
утро за утро да нароси со темјан и врзе една пајажина,
од срцево испредена,
во ноќите занемена.
Сега се е толку далеку,
од мене и себе,
измеѓу стоиш ти,
со твоите несмасни дланки,
нежно ја отчкрипуваш вратата на пролетта,
врз лицево замаено во земјата,
пред да процвета.
Ме сокриваш од мојата сенка несебично,
со темнината напластена,
чинам од вечноста нанижана,
везејќи во неа срма за срма,
од сонцето обоена,
како награда за зборовите,
кои молчат болно во тебе.
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Iris* and Prashina

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Доста и беше на темава оти гледам сите ве фатило мрза за некој збор да куцнете па да почнеме со гласање.:)
Истото ќе трае до петок па повелете, гласајте.

@Iris*

Не ја мачи мудрата глава
прашувајќи се зошто,
само затвори ги очите
и наслушни ги зборовите што молчат.
По којзнае кој пат
се трудам и не успевам
да те допрам
и со усниве да ги зашијам
рабовите на твојата душа
за да не те заболи
оваа песна што со денови тлее во мене
хранејќи се со зборови болни и нежни
разбудени во срцето
кое го оживеа после илјада празни животи.
Твојата отсутност боли,
воздивнувам, но воздух немам,
кажи ми најмил
како да ти пишувам за љубовта
кога тоа си всушност ти,
како да ти дојдам
кога сум заглавена
во немирот на твоите соништа?
Побарај ме во пајажината
на неисплаканата солза,
во далечината ноќта со копнеж што ја бои,
побарај ме во гревот
утрото што го натопува,
за да ме најдеш во тишината
и да ги разбереш
зборовите што болно молчат за тебе.

@incognito

Запали таен оган во длабочините на очиве,
допре каде што никоја не посегна,
да ми покажеш океани во свеќата што догорува,
да не згасне.
Пред тебе дождот ми беше се,
име, здив, тело и солзи на небо,
со нив долго мечтаев за трошка љубов и малку ситост во клунот на црниот гавран,
кој не ми даваше мир,
и леташе бескрајно во моите соништа,
утро за утро да нароси со темјан и врзе една пајажина,
од срцево испредена,
во ноќите занемена.
Сега се е толку далеку,
од мене и себе,
измеѓу стоиш ти,
со твоите несмасни дланки,
нежно ја отчкрипуваш вратата на пролетта,
врз лицево замаено во земјата,
пред да процвета.
Ме сокриваш од мојата сенка несебично,
со темнината напластена,
чинам од вечноста нанижана,
везејќи во неа срма за срма,
од сонцето обоена,
како награда за зборовите,
кои молчат болно во тебе.
Ајде прогласето го победникот, да отвори нова тема ко хризантема.
 
Статус
Затворена за нови мислења.