Ваша поезија

[Prashina]

Koga ke me nema
Ne placi- me imase I poveke od dovolno
Ne grizi se -mirot si go najdov.
Koga oblacite ke steznat nad zemjata
Znaj I tamu tezok tovar sum.
Ima zivoti I zivoti,
Ima razlicni umiranja, burni, tivki Ili teatralni,
no koga ke se spusti zavesata , ne e potrebno nisto ni poveke ni odvisok .
Pogledni kon sonceto I nasmej se
Znaes deka se nasmevnuvam I
Te sakam bezkonechno vo bilokoja vselenska dimenzija.

 

[Cernodrimski]

И пеколот е за луѓе



Ајде нежали,не тагувај деноноќно пријателе

И пеколот е за луѓе

Малку е тажно што испокинати сенки танцуваат деноноќно

Таму,и што нема ѕвездено небо

Ама нејсе

Темнината навистина сечи како брич

И шурки полни со плач покајнички потекуваат

Сеедно ти е дали ќе биде Март,или Јули

Но врелината е иста како бедрата на блудниците..нели



Ајде не молчи,и не крикај немо со Душата

И не се вудвосувај покрај карпата,нема да бијат ноќва камбаните

Можеби некоја веда ќе ни го спржали грбот

Ама нејсе

Сега некој на клепалото ни ги врежува имињата да знаеш

Сетики крвта блуд ни сонуваше

И како клетници црни чекоревме по земјата.



Заплачи,онака како што знаеш само Ти,и кучешкото виење нема да го слушнеме

Прашината пред нас кал ќе се стори,ќе замесиме и ние некое чудно човече

Незнам каков живот ќе му вдахниме,ама сепак ќе биде среќно до првиот дожд.



Само да знаеш,и Бетовен бил осамен,но ја напишал Симфонијата на Смрта

Со чудна насмевка на лицето,и меѓу нотите го оставил сиот свој чемер

Само да знаеш Пријателе,ние и вистински не умираме

Поинакви сме од другите,зошто можеме ветерот да го држиме на дланките

И без лажен срам да отидеме на причесна

Само да знаеш,килибарното небо нема да плачи за нас.



Ајде пријателе

Да го сошиеме денот кој е излитен од празни фрази

И да ја дочекаме ноќта со црвено вино

И не тагувај

И пеколот е за луѓе.