Тоа што го спомна
lady_blue е само еден мал дел од личноста која не` дефинира како таква. Прашањето не е само на “кого“ туку и на “што“. Тоа неШТО е рецимо каква музика се слуша, дрес кодот итн. НЕ во смисла на индивидуа туку во смисла на кругот - општеството. Истотака смешно е да се дефинира човекот според тоа кој го сака. Човекот, точно е суштество кое подлегнува на адаптација,
но ако сам се повинува на тоа што кои луѓе го сакаат тој е еден вид на личност без сопствени критериуми, ставови, итн. Исто како ептен искомерцијализирани бендови кои свират тоа што публиката сака, како сака, без притоа да вметнуваат сопствен стил.
Мора да се има цврсто тло, затоа што вака човекот се губи, ги губи своите способности за расудување, перцепција.
значи сепак го дефинираш, како личност без сопствени критериуми, ставови итн, затоа што сите го сакаат. А сите го сакаат зашто се обидува на сите да им угоди и според сите да се адаптира. И заради тоа е личност без сопствени критериуми. Затворен кругот.
Да се има цврсто тло. Значи суштината. Дрес кодот и вкусовите можат да се сменат. Но суштината не се менува така лесно, ако воопшто се менува.
Ако сакам личности кои се бунтовни, самоуверени, па дури и самобендисани, тоа мене ме одредува на два начини. Или сум и јас таква, или сум сосема спротивна, па се надополнувам.
Анализирајќи се себеси, би рекла дека сум спротивна на тие што ги сакам. Во нив си наоѓам рамнотежа.
Но, имаме и карактеристики кои се можеби малку на број, но се битни, и целосно ни се совпаѓаат.
Анализирајќи ги тие што ме сакаат, повторно доаѓам на истото. Спротивни на мене. Во мене си наоѓаат рамнотежа. Но и карактеристики кои ни се совпаѓаат.
Спротивностите се во однесувањето. Совпаѓањата се во поимањето. Спротивностите се во изразувањето. Совпаѓањата се во видувањето. Споритвностите се во одлучноста. Совпаѓањата се во чувствителноста.
Кога би се обидела некако да сумирам, би рекла дека спротивностите се во манифестирањето, а совпаѓањата во доживувањето.