сечија перцепција за нас е различна, на тоа не влијае само нашето однесување/нашиот карактер, туку и нивниот (пр:ако личноста 1 е многу срамежлива, а личноста 2 ептен опуштена - прецепцијата на личноста 1 за 2 би можела да биде дека е премногу хиперактивна и нападна... но, ако друга личност 3 не е толку срамежлива, нејзината перцепција за личноста 2 ќе биде дека е друштвена и комуникативна личност) ...е сега пак, перцепцијата на личноста 2 за самата себе би можела да биде комплетно поразлична од другите две..
најчесто луѓето тргнуваат од себе кога запознаваат друга личност, сите информации кои ги восприемаат се споредени со сопствениот идентитет па така ја креираат сликата за другиот (*јас во таква ситуација би постапил така-затоа тој сигурно е таков и таков бла бла..),многу потешко е кога запознаваш некој сите информации да ги доживуваш со отворен ум - не врз сопствениот разум/искуство, навлегувајки подлабоко во неговата психа за да ја откриеш причината за таквото однесување или таквата карактерна особина,- “да се ставиш во негова кожа“..
можеби она што ние го сакаме/му се восхитуваме многу повеќе кажува за нас, меѓутоа и тоа на некој начин им создава различни перцепции на другите за нас, така што на некој начин се вртиме во круг и пак доаѓаме до она дека ниту една личност не може да биде комплетно дефинирана.
нема некоја јасно обележана граница меѓу сите спротивности, светот не е поделен ма добар и лош, убав и грд, луѓето не се само злобни или добродушни, пријатни или неподносливи.. сите тие карактеристики се испреплетуваат... ако наивноста за мене е добра особина за некого не е, ако јас не слушам турбофолкот друг ужива, не можеме се да поделиме на црно и бело, секогаш тоа сивило е некаде потемно а некаде посветло во однос на сопствениот идентитет