Игнорирање

[diva orhideja]

Идејава за темава ми е од нашиов член на форумов, познат како Много Битно кој даде погрешна анализа за поимот игнорирање.
Сите знаеме што е тоа, сме го осетиле на наша кожа а и форумот има опција игнор.Кога нешто ќе "затаи"обично тогаш игнорирањето пали, кога ќе се најдеме во некоја ситуација во која сме загрозени или знаеме дека некој сака да ни наштети некако или да не навреди, тогаш посегаме по игнорирањето а најмногу кога на некој сакаме да му се налутиме, осветиме некако или едноставно и најважно кога не ни значи ништо како особа.
Кога некого ќе го "ставиме на лед", е тоа многу боли и револтира, тогаш не фаќа мака и сакаме да го повратиме вниманието повторно кон нас.
Игнорирањето е многу грда дисфункционална навика која креира комуникациски слом на секое разбирање, го зацврстува проблемот наместо да се оди кон негово решавање.
Во моментот и јас сум ставена на игнор и ми се крева притисокот од мака!
Како реагирате Вие кога ќе ве игнорираат некои особи, дали пријатели, саканите идр??

 

[malo]

Најчесто губам интерес за луѓето кои ме игнорираат. Може да ми биде мака на почеток и по малку да се опседнувам со причините (доколку не ги знам), но за кратко време губам интерес.

 

[Метаморф]

I dont give a damn. Ако било кој ме игнорира, тоа го сфаќам како немоќност од таа страна да дебатира со мене, да општи со мене. Ај уин

 

[diva orhideja]

Најчесто губам интерес за луѓето кои ме игнорираат. Може да ми биде мака на почеток и по малку да се опседнувам со причините (доколку не ги знам), но за кратко време губам интерес.

Кај мене е обратна ситуација, ми се пројавува интерес кон тој што ме игнорира...ова игнорирањево ми доаѓа како некој садо-мазо шаблон.
Можеме да игнорираме нешта и некого, но најмногу постои во човечките односи.

 

[malo]

Кај мене е обратна ситуација, ми се пројавува интерес кон тој што ме игнорира...ова игнорирањево ми доаѓа како некој садо-мазо шаблон.
Можеме да игнорираме нешта и некого, но најмногу постои во човечките односи.

Па добро, сите ние сме го почувствувале и тоа, нормално е да го добиеме тој нагон во таква ситуација, најверојатно затоа што не можеме да прифатиме дека некој не сака да ни посвети внимание. Се се учи со тек на време, со неколку ментални вежби можеш да си го истренираш мозокот да реагира така како што посакуваш. Понекогаш доволно е и да се присетиш дека ти си суштество што пред се заслужува самопочит, па потоа почит и од другите.

 

[Svetiot Duh]

Никако не реагирам, ги оставам работите да течат нормално.
ПС: Кој се луте нека му стое.

 

[●Untouchable°]

Сум била игноρиρана. Ρеагиρав буρно, баρав пρичина ноρмално. Од нигде ниκаде човеκ само се оддалечува од тебе, ни здρаво на улица не ти виκа а κога има маκа дома ти иде..
Мн се неρвиρав, ептен.. Збоρував виκав што виκаш пρитисоκот ми се κρеваше..
Ама сватив деκа оној κој игноρиρа само нема му да се соочи со пρоблем или ситуација

 

[Priroden]

Oва со женско ми се има еднаш случено у студентските денови. Ти културен, воспитан, на место и од нигде никаде се праи не те познава буквално ко низ тебе да поминува. Си пишал некоја порака ај на кафе и како што викам погоре, ја снемува. Па кажи не сакам, имам дечко, не ме палиш абе шо и да е.
Најлошо е што отпрво си викав треба да ја позамарам неколку пати да и додевам, јер поговорката со убавиот и упорниот
И не замарав, се помирив дека можда погрешно сум протолкувал некоја насмевка или шо и да било друго. И дека човек шо до толку не ме цени што ни едно кафе да не испие од култура не ми треба. Наместо тоа ми ја праќаше најодбивната другарка да ме теши, дека сум бил паметен, симпатичен и не знам каков и ќе сум напредувал у живот
И после 2 месеци откако се испофали на другарки, на колешки и не знам уште на кој дека сум ја барал, се сожали и ми врати една патетична порака у стилу we could still be friends и како капак на се, цитирам, мене не ми битно кога сум ти вратила, дали веднаш или после 2 месеци
Mojaта понатамошна реакција не би да ја коментирам

 

[khz777]

Oва со женско ми се има еднаш случено у студентските денови. Ти културен, воспитан, на место и од нигде никаде се праи не те познава буквално ко низ тебе да поминува. Си пишал некоја порака ај на кафе и како што викам погоре, ја снемува. Па кажи не сакам, имам дечко, не ме палиш абе шо и да е.
Најлошо е што отпрво си викав треба да ја позамарам неколку пати да и додевам, јер поговорката со убавиот и упорниот
И не замарав, се помирив дека можда погрешно сум протолкувал некоја насмевка или шо и да било друго. И дека човек шо до толку не ме цени што ни едно кафе да не испие од култура не ми треба. Наместо тоа ми ја праќаше најодбивната другарка да ме теши, дека сум бил паметен, симпатичен и не знам каков и ќе сум напредувал у живот
И после 2 месеци откако се испофали на другарки, на колешки и не знам уште на кој дека сум ја барал, се сожали и ми врати една патетична порака у стилу we could still be friends и како капак на се, цитирам, мене не ми битно кога сум ти вратила, дали веднаш или после 2 месеци
Mojaта понатамошна реакција не би да ја коментирам

Во твојов пример станува збор за девојка која е сеуште несозреана внатре самата во себе зошто она што и да прави со било кој дечко го прави од забава бидејќи е млада .Таквите луѓе претежно се полни со себе и мислам дека моменталната убавина која ја поседуваат или некој вид на способност која е од таа категорија (слава ,познатост ,премногу дечки и пишуваат заради разно разни причиние (со еден збор девојката е риба на надворешен изглед) се всушност неспосноби за љубов моментално или така го гледаат животот поради моменталната состојба во која се наоѓаат .Тие можат и да останат несозреани дури и кога ќе дојдат над 30 год.Подоцна тркалото на животот ќе ги згази со времето и ќе има многу каење ,но нема да можат да го вратат времето .Кога станува збор општо за темата игнорирање станува збор за мазохистички ситуации во кои еден ваков вид на луѓе се привлечени од игнорирањето.Ако некој во постојаните обиди те игнорира и не ти возвраќа на ништо можам да ви кажам дека сте луѓе без карактер и без свои стандарди за животот.Вие сте тогаш во групата на мазохисти и недозреани .Посебно ако станува збор за љубов од реален аспект станува збор недозреаност .Љубовта е разбирање помеѓу двајца ,а не молење ,плачење и играње детски игри .

 

[MoonFairy]

Јас игнорирам многу често...
Игнорирам работи кои постојано се случуваат и своевремено учиш да ги игнорираш....
Игнорирам муабети кои сум ги слушнала безброј пати и мораш да игнорираш...
игнорирам и луѓе...особено оние кои ќе ме навредат или повредат со нешто...тоа е мој начин да ги “казнам“ и да ги натерам да се преслушаат...
Сум била и игнорирана...и секако чувството не е убаво особено ако не ја знаеш причината, ама секогаш сум се трудела да ги решам проблемите и да не оставам да испарат сами од себе (зашто тоа никогаш не се случува)...ова важи за некои блиски, а некој си таму небитен ако ме игнорира, баш и не ми менува ништо во живототв....