Се согласувам дека самите сносиме одговорност за нашето здравје,но што е со децата што се раѓаат со аномалии,што е со луѓето со генетски болести и што правиме со храната која не е веќе здрава?Треба да се преселиме на село и да оброботуваме земја,да произведуваме храна и да дишеме чист воздух за да го сочуваме здравјето...
Нема ништо лошо во тоа да се преселиме на село. Ке речете дека не можеме сите да го направиме тоа, но јас не се согласувам. Еден ден човештвото ке разбере дека статусот во општеството не е воопшто потребна и битна работа, но за жал може да биде прекасно. Ние денес сме преокупирани со нашата професија и образование, а сите знаеме дека се запишуваме на факултети за работни места на кои би земале поголеми плати и сите знаеме дека со знаење не се зема диплома и сите знаеме колку учиме од таму, а колку од секојдневниот живот. Денес сме преокупирани со мода и трендови и најмногу пари трошиме на тоа, а сите знаеме дека сето тоа е непотребно, јас ке речам дека е дури и дебилно, крајно глупаво... животите да си ги посветуваме на она што ке речат другите за нас и како изгледаме.
Ако ни се случи војна или некоја природна катастрофа, тогаш дипломата, епитетот, статусот, модата и парите нема да ни помогнат.
Ние денес не знаеме како да одгледаме растение, не знаеме како да насадиме домат. Ние денес не знаеме сами да изградиме куќа, а нашите баби и дедовци со свои раце ги граделе своите домови. Ние денес не сме способни сами да се грижиме за едно маче или за хрчак, а камо ли па да сме приморани да одгледуваме добиток. Ако нешто во овој живот има вредност тоа е умеењето да се преживее. Џабе ни е и градот и се во него денес. Сето она што тој модерен свет ни го нуди е голема закана за нашето здравје, за нашите способности, за нашиот живот, за нашата креативност и интелегенција.
Јас искрено се надевам дека во следните неколку години ке бидам во можност да се преселам некаде близу некое село, малку подалеку од цивилизација и што е можно поблиску до некоја шума. Би го јадела само она што сама ке го произведам, би пиела чиста изворска вода, би дишела чист планински воздух и не би имала никаков стрес. Би се посветила на уметност, на креирање, на создавање. Би се посветила на својот живот, ама во вистинската смисла и би била надвор од сите игри.
Тоа ни е општеството денес, една обична игра, многу слична на игрите кои ги играме на компјутер, само што за зал не сме ние тие кои управуваат со сопствениот лик, ние сме оние управуваните, ние сме статистика, ние сме бројки, ние сме графикони и затоа на никого не му е вреден нашиот живот.
Еден број плус или минус никого не го засега, битно е да се искачуваме сите заедно на ранг листите и да бидеме пофалени за истото.
Ете толку вреди нашиот живот, исто колку и животите на анимираните човечиња во компјутерските игри, но затоа постигнатиот скор е далеку побитен, за тоа и всушност е создадена самата игра. Зарем не ја чувствувате сличноста?
А да, и да додадам за лугето со аномалии и генетски болести... Можеби ова што ке го кажам звучи сурово, но сметам дека подобро е да умре послабиот како резултат на природната селекција, одколку да умираме сите затоа што некој си осмислил добар бизнис, затоа што сме го довериле здравјето на некој неспособен а има диплома, затоа што немаме доволно средства за да го платиме она што природно ни следува или затоа што имаме нездрави навики за да бидеме во тренд или едноставно имаме нездрави навики затоа што мислиме дека така треба.
