Во последно време доста размислував на оваа тема(Љубов- вистинска љубов).
Доста долго време ја сметав љубовта за кич
реклама или нешто што е створено само како тема за романтични филмови, книги, песни итн.
Сите тие романтични филмови раскажуваат неверојатно убави приказни за вистинската љубов кои по толку порази и падови најчесто завршуваат со Happy end.
Така, во нашите глави се ствара една представа -слика од тоа како една "Вистинска љубов" треба да биде.
Но, реалноста е сосема друга.
Вистинската љубов во реалниот живот е најчесто многу поинаква од таа во филмовите, најчесто( не велам секогаш)
е некоја неисполнета љубов.
Така да дефиницијата за вистинската љубов не се базира на медиските идоли,
туку од нашите сопствени искуства.
Едни ја гледаат вистинската љубов како,
магично место на сопствените задоволства и потреби,а други пак
се спремни комплетно да му се посветат на партнерот и неговите очекувања и потреби,
ставајќи се себе и своите потреби во позадина
само да би ја докажале љубовта кон истиот.
Љубовта би ја дефинирала како меѓусебно давање и примање, како свесно и исполнето недефинирано нешто.
Или како што прочитав еден пост погоре или во некоја слична тема
"Љубовта не се дефинира, љубовта се чувствува".