Couldn`t agree more - за дефиницијата (иако ме мрзеше уште толку да се дообјаснувам но воглавно тоа е тоа.style (n.) c.1300, stile, "designation, title, manner or mode of expression," from Old French estile "a stake, pale," from Latin stilus "stake, instrument for writing, manner of writing, mode of expression," from PIE *sti-lo-, from root *sti- "point, prick, pierce" (see stick (v.)). Spelling modified by influence of Greek stylos "pillar." Meaning "mode or fashion of life" is from 1770; that of "mode of dress" is from 1814.
Therefore, could style be simply - expression?
или обично речено - стилот е начин на себеизразување?
внатрешноста „изнесена“ надвор?
почнувајќи од начинот на будење наутро, начинот на пиење кафе, зборување, гестикулирање, начинот на сфаќање на светот, односот кон себе и кон другите.... итн итн?
би рекла дека секој има стил, но кај некој е јасно дефиниран, а кај некој не е. или нечиј е за мене допадлив, па велам го има, а нечиј ми е конфузен и безвезен, па велам дека го нема
дали, како и колку ќе успее да се дефинира, зависи од тоа колку личноста се спознала самата себе и колку притоа успеала да го изнајде вистинскиот начин за себе изразување.
а спознанието на себеси е и тоа како процес на учење.
шо би значело, дека сепак, стилот се учи?
само е потребен добар учител?
Е сеа за стилот дали се учи или не... Зависи од околината и од катализаторите - вкусот.
Ако мене рецимо ми е убаво да гледам пропорција и естетика, јас полесно би го попримил оноа што го нуди надворешното влијание. Да бидеме реални поубаво и поприфатлива изгледа симетријата и естетиката за око, отколку експерименталната мода која неретко доаѓа до осуда од околината затоа што не е прифатена. Моментот со Боки 13, ако ме сфаќаш.