Сум изгубила многу драги и блиски особи во мојот живот, и тоа како мала....Меѓу кои и татко ми, а и брат ми.
Болката е голема, мислам дека никогаш нема да помине. На само 5 години го изгубив брат ми, а на 12 татко ми. Долго време не можев да се помирам со се што ми се случува. Не можев да преболам. Јас го гледав татко ми и како се мачи, му помагав за се што му беше потребно. И се тоа на 12 години, тогаш и прв пат облеков црно, сама, никој не ме тераше. Но, и околината е сурова, посебно во тие години, деца кои ништо не знаат па честопати знаеа да ме навредат спомнувајќи го него, плачке оди викни го татко ти, никој не знаеше зошто беа тие мои солзи се дур не кажав татко ми умре. Пораснав, сега со гордост зборам за нив. Уште боли...особено боли зошто нема да се тука на мојот најсреќен ден, на мојата свадба. Но сигурна сум дека ме гледаат од горе и дека се горди.
Болката е голема, мислам дека никогаш нема да помине. На само 5 години го изгубив брат ми, а на 12 татко ми. Долго време не можев да се помирам со се што ми се случува. Не можев да преболам. Јас го гледав татко ми и како се мачи, му помагав за се што му беше потребно. И се тоа на 12 години, тогаш и прв пат облеков црно, сама, никој не ме тераше. Но, и околината е сурова, посебно во тие години, деца кои ништо не знаат па честопати знаеа да ме навредат спомнувајќи го него, плачке оди викни го татко ти, никој не знаеше зошто беа тие мои солзи се дур не кажав татко ми умре. Пораснав, сега со гордост зборам за нив. Уште боли...особено боли зошто нема да се тука на мојот најсреќен ден, на мојата свадба. Но сигурна сум дека ме гледаат од горе и дека се горди.