"Кога измина саботата, на осамнување во првиот ден на седмицата, дојдоа Марија Магдалена и другата Марија да го видат гробот.
И ете, стана голем потрес; ангел Господов слезе од небото, пристапи, го отстрани каменот од гробната врата и седна на него;
лицето му беше како молња, а облеката – бела како снег;
а стражарите, уплашени од него, трепереа и беа како мртви. Ангелот им се обрати на жените и им рече: „Не плашете се; знам дека Го барате Исуса распнатиот;
не е овде, воскресна, како што беше рекол; дојдете и видете го местото, каде што лежел Господ,
па отидете бргу и кажете им на учениците Негови дека Тој воскресна од мртвите. И ете, ќе отиде пред вас во Галилеја; таму ќе Го видите. Ете, ви кажав.“
И излегоа брзо од гробот, со страв и голема радост и отрчаа да им соопштат на учениците Негови.
Кога одеа да им јават на Неговите ученици, ете, Исус, ги пресретна и им рече: „Радувајте се!“ А тие се приближија, ги гушнаа нозете Негови и Му се поклонија.
Тогаш Исус им кажа: „Не плашете се; одете и соопштете им на браќата Мои, да отидат во Галилеја, и таму ќе Ме видат.“
Кога одеа тие, ете, некои од стражарите, влегувајќи в град, им кажаа на првосвештениците за сето она што беше станало.
И тие, кога се собраа со старешините и се посоветуваа, им дадоа многу пари на војниците,
велејќи: „Кажете дека: ‚учениците Негови дојдоа ноќе и Го украдоа додека ние спиевме;‘
и, ако за тоа чуе управникот, ние ќе го убедиме и вас ќе ве ослободиме од грижа.“
А тие ги зедоа парите и направија, како што беа научени. И тој глас се пренесува меѓу Јудејците и до денес.
