Родителите преку глава

[Y1K991]

Ако ти е преку глава, отсели се, започни од почеток.
Иако одам на работа и заработувам свои пари пак не можам да се осамостојам.
Плус родители ми се. Се караме, но на крај на светот ако некој ми мисли добро тоа се тие.

 

[Emma.T]

Реално, во Македонија, со плата од 300 евра(ова е научна фантастика за некои професии во Македонија) не можеш да живееш сам.
Прво, да изнајмиш пристојно наместен стан(35-45м2) во Скопје е најмалку 200 евра (ова зборам за станот да ти е блиску до работното место за да не користиш кола секој ден, затоа што бензинот е скап). Ни останаа уште 100 евра, што попрво со нив? Сметки, моб. телефон, храна, облека, една карта за во театар, да не спомнувам ако имаш дечко/ девојка, па сакаш да излезеш или да им купиш некаква ситница или еден цвет на девојката(не букет)...


Муабетот ми е дека ако имаме услови сигурно не би седеле дома со родителите, ама немаме, па затоа ќе си ќутиме. Родителите, се родители и секогаш ќе ви се мешаат во животот, па со тек на време треба да се навикнете на тоа. Тие ве сакаат безусловно и се што прават е за ваше добро. Реченицава е толку големо клише што ми се , ама тоа е вистината.
Плус, бидете среќни додека живеете со нив, ви помагаат и ви кажуваат каде грешите, затоа што кога ќе ги немате и тоа ќе ви фали.

 

[mountian]

Родителите знаат да замараат,но нема други луѓе на светов што ти мислат добро освен нив.Ако имаш услови секако дека е подобро да живееш сам и да си основаш свој живот.Но мора да ги почитуваш зошто те израснале во нормална особа.А што се однесува до бракот.Клучот за успех во бракот е да живееш самостален,сето друго е распаѓање и пропаст.

 

[Trouble]

Ауууу колку пати ми паднало на памет вие не сте свесни
Моментално сакам, ама тоа се дешава кога не сум дома неколку дена 2-3, кога спијам кај вујко ми и кога ќе ме накурчи нешо мајка ми по телефон како "врати се дома, доста седиш таму, ти реков-ми рече"...А мене ми е поблиску од работа таму да идам у 1 а не да плаќам автобуси и такси за до дома. И нема везе, идам ја после дома и ги гледам сите ми прават ручеци, вечери, благо и такви се најнај со тебе и утредента идам на работа и си мавам шамар и со викам" шо ти е ма, какво живеење сама, ќе плаќаш кирија, ќе живееш со некој си' Х,' со сметки за се и сешто што моментално ги плаќаат баба и дедо, што ќе јадеш само паштета и еурокем или некад ни тоа, што ќе миеш садови секој ден, ќе чистиш... А дома се си имаш, доручек баба, ручек баба, нит чистиш, нит садови миеш, нит переш нит пеглаш, се угодено" Ама некогаш стварно ми е тапа, ко сега ситуацијава, не ми се ни иде дома Со татко ми не зборам 3 месеца веќе, брат ми му текнало и он не ми збори а неам појма зашто, и просто не ми се оди дома, се кај вујко ми спијам... Неможам да поднесам да сум дома, сакам да не живеам со нив, немам приватност, немам своја соба, ме будат у 10 лупаат, тропаат а јас спијам во дневна споена со кујна у која спие брат ми, едноставно не ја бива така

 

[melpomena]

Од родителите преку глава?
Тешко на тој што ги нема.

Се останато како што гледам е веке напишано.
Имам веке се изјаснето низ темиве дека самосталниот живот има доста предности.
Дали дека од свои 18 сум одвоена од дома и живеам сама,порано со џепрлак од моите(кој секако дека пак сама морав да си го распределам),сега самостоен,сепак без нив не се може.
Не велам дека не се расправаме за х работи,но сепак неможам да кажам дека од нив ми е преку глава.
Колку ли само ние како деца сме им оделе преку глава,па и сеуште,но сепак тие се оние кои дури и цел свет да се откаже од нас,тие нема.

 

[Anakin]

Од родителите преку глава?
Тешко на тој што ги нема.

 

[МериСелест]

Каква таква работа? Наоѓаш работа како келнер - таа најлесно се наоѓа - пристојна работа.
Ќе успееш да платиш, ќирија, сметки, и да јадеш?
- ко ќе ми шепнеш тогаш.

Не може да биде секој келнер,и за тоа ти треба увежбаност.
На трипати имам одено во еден рибен ресторант вработиле младо момче ги зема чиниите првиот пат му пагаат од раце на земја.
Во ред си реков дека можеби е умор и преголемата гужва...
Втор пат исто му се случува,трет пат исто,ми падна дури смешно зошто отишол таму а се нема извежбано.
Но овде со таа плата доколку децата се одвојат од родителите нема да се преживее...
Кирии и сметки и за јадење...а за прошетка со друштво со партнер,за превоз ако ти е потребен?
Да бидеме реално овде е тешко да се успее како што кажаа претходно на темава.
На пример во Италија работаат многу помали од 18 години и кога ме имаат прашано дали е исто,добив осудување па вие сте вакви вие сте такви...Му реков нека се проба во Македонија дали ке успее...Занеме кога му ја кажав ситуацијата.

А кога веке разговараме на тема родители вистина е тешко за оној кој ги нема но понекогаш и тие ја преминуваат границата.
Се мешаат во се,претураат во соба и "случајно" ти наогаат дневникот или кондомите Ова го кажав како пример зошто се има случено во мојата средина.Постои нешто што се вика приватност а тие тоа не го почитуваат.
Се мешаат во секоја каша обидувајки се тие да ти го решат проблемот.
Во ред,ја ценам помошта но доколку сметам дека и сама можам да го решам ке го решам а ако не можам ке побарам.

 

[МериСелест]

На кој рибен ресторн? Јс имам работено во Етно Село и немој да мислите дека е лесно... те тераат роба да рстовараш од камион па потоа така изноен те праќат да служиш по маси.. значи буквално те тераат све, и куфери носиш за луѓе од хотелот, ем 10 саати на нозе ем првиот месец 50 илјади даваат, па после по 7-8... Нема ништо лесно у Македонијава...

Не збориме за ист.Не му го знам името ама ако се сетам и дознаам ке кажам.Нема овде лесно ама не е ниту на Запад мед

 

[Аркантос]

Не може да биде секој келнер,и за тоа ти треба увежбаност.
На трипати имам одено во еден рибен ресторант вработиле младо момче ги зема чиниите првиот пат му пагаат од раце на земја.
Во ред си реков дека можеби е умор и преголемата гужва...
Втор пат исто му се случува,трет пат исто,ми падна дури смешно зошто отишол таму а се нема извежбано.
Но овде со таа плата доколку децата се одвојат од родителите нема да се преживее...
Кирии и сметки и за јадење...а за прошетка со друштво со партнер,за превоз ако ти е потребен?
Да бидеме реално овде е тешко да се успее како што кажаа претходно на темава.
На пример во Италија работаат многу помали од 18 години и кога ме имаат прашано дали е исто,добив осудување па вие сте вакви вие сте такви...Му реков нека се проба во Македонија дали ке успее...Занеме кога му ја кажав ситуацијата.

А кога веке разговараме на тема родители вистина е тешко за оној кој ги нема но понекогаш и тие ја преминуваат границата.
Се мешаат во се,претураат во соба и "случајно" ти наогаат дневникот или кондомите Ова го кажав како пример зошто се има случено во мојата средина.Постои нешто што се вика приватност а тие тоа не го почитуваат.
Се мешаат во секоја каша обидувајки се тие да ти го решат проблемот.
Во ред,ја ценам помошта но доколку сметам дека и сама можам да го решам ке го решам а ако не можам ке побарам.

Јас не се обидов да се фокусирам врз тоа кој е способен а кој не за келнер, се фокусирав врз тоа дека со дневница на келнер нема апсолутно никаква шанса да се издржуваш сам.
Знам сам по себе, затоа што сум бил келнер и во ресторан и во кафуле, и знам како е.
А тоа дали може или не секој да биде келнер - не ме ни интересира на темава.
Е сега, она што го рече мешање во приватноста. Ако родителите немаат доверба - секако дека ќе мешаат.
Еве пример, јас додека ја имав мајка ми, ниту еднаш не ми буричкаше низ работите.

 

[lady_blue]

а шо и па ако буричкаме низ работите?
не буричкам, ама не велам дека не би буричкала никогаш
просто знам дека колку и да имаме вземна доверба, некои работи ќе си останат премолчени
океј е тоа за приватноста, ама јбг, мајка сум и сакам да знам дека детето ми е добро
добро во смисла не е тажно, не го мачи нешто за што се плаши да ми каже, не се секира за нешто итн итн
сакам да знам сѐ
шо има лошо во тоа?
дете ми е
мое
се плашам за него во секоја секунда
сѐ би направила за него
чудо големо ако пробуричкам некогаш и најдам дневник или па кондоми
сигурно нема да се свртам против него и да го напаѓам, па незнам шо и да направи

ќерка ми пишува дневник
стално ѝ велам - дај ле да читнам шо пишуваш таму
а таа се топи од срам и туку го крие (небаре незнам кај го крие )
еднаш син ми сакаше да ѝ го прочита, па сама ми го даде да го чувам додека не е дома
одвај чекам пак да ми го дај