Според мене секоја света книга треба да се толкува индивидуално, но сведоци сме дека светите книги се користат за да се создаваат догми со кои одредена интерпретација се прогласува за единствено и апсолутно точна, додека сите останати се прогласуваат за еретички, лажни и слично. Во таква ситуација, кога таа интерпретација ќе се соочи со очигледна контрадикција или со тврдење кое е спротивно на науката, наместо да се признае грешката во интерпретацијата на религијата, се напаѓа поединецот или науката што го довела во прашање авторитетот на догмата. Таков случај имаме и овде, каде за обично прашање се тврди дека е навреда, провокација и слично, иако ништо од тоа нема врска со ралноста.
Затоа, доколку некој се поставува во улога на единствен валиден интерпретатор на одредена света книга, тогаш треба да има и единствено и апсолутно познавање за неа! Ако му се дозволи да ескивира и да избегнува прашања поради неговото неразбирање, посебно ако тоа го прави преку обид да го оспори личниот интегритет на оној што прашува, тогаш тоа не е ништо друго туку класичен ад хоминем. Со гледањето низ прсти за нештата кои не ги разбира, му се дзволува своето ограничено разбирање да го презентира како валидна интерпретација на одредена света книга, и да допринесува за креирање на догми и стереотипи втемелени на нечија субјективна, ограничена па дури и погрешна перцепција за религијата или светата книга која ја коментира. Токму поради ова, сметам дека не треба да се поставуваат други прашања, додека не добиеме одговор на оние што се игнорирани.
