Пишуваме на тема: Твојот ирис на моите очи
- Автор на темата Achernar
- Време на започнување
Ти си последна ѕуница во ноќта,
и зеница на моите сништа,
мој неискажан сјај,
кој го украдов од ирисот на твоите очи,
изрежан во саркофагот на зимата,
да ги оживеам моите,
со последниот здив на љубовта,
кој ја избриша сета темнина,
сето старо и труло во стеблото на моето постоење,
ти си земја и вода,
сонце и цела вселена,
од кои не можам да се откажам,
сега и засекогаш.
и зеница на моите сништа,
мој неискажан сјај,
кој го украдов од ирисот на твоите очи,
изрежан во саркофагот на зимата,
да ги оживеам моите,
со последниот здив на љубовта,
кој ја избриша сета темнина,
сето старо и труло во стеблото на моето постоење,
ти си земја и вода,
сонце и цела вселена,
од кои не можам да се откажам,
сега и засекогаш.
Живее ветрот врз рацете твои,
закотвен за прстите, виори,измамува трепет,
можам да ги почувствувам твоите дланки на моето лице,
што не скржави со топлина за тебе.
Живее светлината на бурата врз лицето твое,
корали од оган,
блескаат, па секнуваат,
рефлексија на радост,
наспроти ноќта темна.
Пловам во зеленило од аквамарини
кои ја заробиле сета убавина на морските длабочини,
отсликувајќи во ирисот на твоите очи
една слатка несоница
и душа насмеана,
од која се раѓаат мисли несврзани
за да ја продолжат својата игра на зборови
помеѓу два дрвореди.
закотвен за прстите, виори,измамува трепет,
можам да ги почувствувам твоите дланки на моето лице,
што не скржави со топлина за тебе.
Живее светлината на бурата врз лицето твое,
корали од оган,
блескаат, па секнуваат,
рефлексија на радост,
наспроти ноќта темна.
Пловам во зеленило од аквамарини
кои ја заробиле сета убавина на морските длабочини,
отсликувајќи во ирисот на твоите очи
една слатка несоница
и душа насмеана,
од која се раѓаат мисли несврзани
за да ја продолжат својата игра на зборови
помеѓу два дрвореди.