Марчело

[Avona Vi]

Марко Шелиќ, познат како Марчело (роден 22 јануар, 1983 год. во Параќину) е Српски рап артист.
Во хип хоп водите навлегува во 1997 година во Параќину, каде што ги напишал своите први рап стихови, за кои самиот смета дека се ужасни. Поголем успех постигнува во 1999 год., после соработката со демо групата Rhyme Animal, со која успешно настапува низ градовите во Србија.
De Facto
Заради желбата да започне соло кариера, во 2001 год. ги напушта Rhyme Animal. Набрзо ја снима својата прва соло песна насловена по него - „Марчело“. Заедно со неа, паралелно започнува неговата соработка со Српскиот хип хоп продуцент Oneya кој го препознава во него високиот потенцијал и цврстата одлучност, затоа Марчело потпишува договор за Bassivity Music. После албумот „Ulice Vol. 1“ и „Bassivity Mixtape Vol. 1“, на кои се нашле по два сингла на Марчело, публиката има прилика да слушне што може и треба, да очекува од неговиот деби-албум. Во ноември 2003 год. конечно го реализира, именувајќи го „Де Факто“, кој набрзо станува најпродаваниот истата година. Тоа е првиот албум после војната кој вклучува соработка со нови генерации на музички артисти од просторите на бивша Југославија (Едо Маајка, Елементал, Шкабо, Шорти, Дисциплинкса Комисија, Биг Бос, X3m..). Многу критизиран и оценуван, албумот вбројувал лични теми, искажани на искрен и уверлив начин, со цел да допре вистината и гласот на Марчело до сите слушатели и следбеници на хип хоп културата.. Што е уште подобро, бил прекрасно прифатен од публиката како и од страна на критичарите, па затоа се закитил со титулата: Глас на генерацијата.
На површината најмногу испливале врвните синглови на „Де Факто“: „Куќа на промаја“ која ја носи дефиницијата за стилот на Марчело - бунтовност и целосно лични критики кон политичката ситуација во Србија. Во оваа песна артистот зборува за атентатот извршен врз бившиот Српски премиер Зоран Ѓинѓиќ, бруталната полиција и отуѓеноста меѓу младата популација.
Поради недоразбирања со издавачот, Марчело го напушта Bassivity Music во средината на 2004 година. Во 2005 потпишува договор со издавачост на Multimedia Records, под лиценцата Universal Music за Србија и Црна Гора.
Puzzle Shock
Во декември, 2005 год. доаѓа на виделина Марчеловиот двегодишен труд. Имено, тој успева да го издаде својот втор соло албум - „Puzzle Shock!“. Овој пат соработува со Драгољуб Марковиќ кој при оваа прилика го добил својот прекар Др.Дра. Бил малце повеќе вмешан во процесот на снимањето, за разлика од минатите продуценти, што докажува појавата на негови вокални делови и свирење на разни инструменти. Честа за гостување во албумот ја добиваат Скај Виклер & Тимја (Бед Копи), Шкабо, X-Centar, Марко Миливојевиќ (ex-ЕКВ), младата надеж - Министерот Лингвист и & Филип Флоп, како и гордоста на женскиот рап од Хрватската сцена - Реми (Елементал). Марчело и самиот `замешува прсти` во продуцентскиот дел. Резултатот се огласува како хип хоп албум со вплив на јак рок, џез и фанк, носејќи му почит од многу луѓе, но исто така разочарување на оние кои го сакаат неговиот чист рап звук.
Паралелно со албумот, дошле и концерти, настапи, кои се одржaле низ цела Србија. Марчело учествуваше и на Егзит 2006 кампањи низ државите на бивша Југославија, исто така остварувајќи и солистички концерти во Белград.
За водечка песна е избрана „Шарада“, додека првиот спот (во режија на Иван Шијак) е сниман за синглот „Отчукувања“. Подоцна, реализирале уште три спота, за песните - „Позериште“, „Нов Вавилон“ и „Сенки“.
Покрај музиката, Марчело се занимава со пишување проза, а студира Српски јазик и книжевност на Филолошкиот факултет во Белград. Во фебруари 2008 година објавува роман - „Заедно сами“.
Трећа страна медаље
После повеќе од година дена, со продукција на Драгољуб Марковиќ, во декември 2008 конечно излегува и неговиот трети албум - „Третата страна на медалот“. Базиран на бројот три, албумот претставува мешавина на предходниците со поголем вплив на комплетниот Shock! Orchestra. Покрај изданието се појавува дупло, каде вториот диск содржи неколку ремикси на стари композиции и соло песна на членовите од екипата Filter Crew.
Дискографија

• 2003 - De Facto
• 2006 - Puzzle Shock!
• 2008 - Трећа страна медаље
• 2011 - Deca i Sunce

 

[Hexasto]

Еден од моите омилени музичари и 2 пати сум му бил на настап

 

[Luckky]

Не го следам многу ама на песнава и го обожавам целиот текст. Браво!

 

[Avona Vi]

SRODNE DUŠE
Nekako je trebalo kazniti Adama i Evu za njihov bezobrzluk i to bi bilo rešeno. On učini ovako: da svi ljudi dok je sveta i veka, imaju svest o tome da ljubav postoji; da svi ljudi, dok je sveta i veka, imaju potrebu da traže taj uzvišeni ideal da u tome uspevaju, dok je sveta i veka, kad je reč o stvarima ili prijateljstvu.
Ali da nikako ne uspevaju u onoj pravoj, onoj jedinoj ljubavi koja ih čini kompletnima.
Srodna duša. Druga polovina istog bića. Rebro. Dok je sveta i veka. Tako učini Svevišnji.
Da svi osećaju potrebu za voljenim bićem, ali da konstantno udaraju glavom o zid u potrazi za tom osobom, pronalazeći sve same pogrešne osobe na putu.
Veze i vezice. Brakovi i bračići. Zajednička potreba da se ljudi lažu kako su pravi jedno za drugo, a toliko stvari im jasno pokazuje, gotovo još od samog početka njihove priče, da oni možda mogu provesti neko vreme zajedno, možda i celi život i imati dece, zajedno uživati u njihovom odrastanju i stasavanju u ljude. ALI!… nisu pravo jedno za drugo.
Jednostavno zato što nisu. I taj gram koji im fali do savršenstva osećaju kao da nose olovnu ploču na leđima. A istina je ta da Gospod nije bio toliko surov da zaista ostavi duše nedovršene. Ne, ne. To bi bilo previše.
Učinio je da svako ima osobu svog života, i kada se srodne duše sretnu – čitav kosmos se koncentriše na tačku u kojoj su, tada i zauvek. Oni su srećna deca vasione. Međutim, eto, tu baš leži ceo problem. Treba se naći. Evo šta se konkretno dešava: ta i ta devojka, recimo, kao i svi drugi, ima svog idealnog muškarca; samo nevolja je ta što ona živi u Rumuniji, a on je Eskim. Koje su šanse da se ikada sretnu?
A znali bi, sve bi im bilo jasno kad bi se samo sreli… ali se naprosto neće sresti. Njihovi životi ostaće ljubavno promašeni. A kad promašiš ljubav, šta onda uopšte pogodiš?
I tako živimo razbacani po planeti, tražimo se, ne nalazimo se, tako je udešeno. Kraj? Nije još, postoji još jedno simpatično rešenjce čisto logičkog pitanja koje se pojavljuje u okviru ove kazne. Ono je u sledećem: ako je to sve tako raštrkano, a pride nasumice raštrkano, kombinatorika kaže da će se ipak negde desiti da srodne duše se sretnu. I to se dešava mnogo češće nego što bi zakoni kombinatorike dopustili.
Naime, ti ljudi se svakako nađu i ostvare svoju ljubav. A onda svi oko njih posmatraju, godinama posmatraju, taj srećni par… i pate još više.
Ne zato što su svi ljudi ljubomorni, nego zato što im takvi parovi dokazuju da srodne duše zaista postoje i da to nisu izmislili usamljeni pisci pekmezastih ljubića. Ne, taj nedostižan san, to najveće blago, dakle, postoji. Ali ga većina nas nema i ne nalazi.
Marko Šelić (Marčelo) – “Zajedno sami”