Одговори на темата

Порака: <blockquote data-quote="MoonFairy" data-source="post: 337350" data-attributes="member: 1925">Се’ зависи од личноста...На секој различно му делува и казната и пофалбата...Пофалбата знае да делува мотивирачки особено кај адолесценти или школски деца, но истата е и меч со две острици, може да го претвори детето или адолесцентот во арогантен лик полн себе, нарцисоиден кој ќе мисли дека тој може се’, знае се’, најдобар е итн. Истиот тој кој понатаму ќе се соочи со отпор или неприфаќање, за него ќе биди крајно фрустрирачки.Казната делува кај личности кои имаат повисоко ниво на совест...Казната делува нешто како дресура...Ако некого совесен казниш за нешто, истиот ќе ја прифати казната, може и да биде усрамен ама ќе ја мисли и мисли, и ќе му биде криво што направил нешто погрешно...едноставно ќе почувствува вина и грижа на совест...Кај оној со недоволно развиена совест, нема ефект ни казната ниту пак пофалбата....Затоа мислам дека се’ зависи од персоната, од темпераментот, од тоа како му се градел карактерот, во каква средина, како е воспитан итн.Во текот на детството, сметам дека родителите не треба да ги штедат децата...не смее да се дозволи дете да удира хистерично по родител, а на родителот законски да му биде забрането да го ошамари сопственото дете кое заслужило во моментот таква казна.Од тука почнува се’...тоа е појдовната точка, дали некој ќе почитува авторитет, дали ќе прифати казна и истата ќе му делува воспитно итн.Сум за казна, сум и за пофалба...но, зависно од детето/лицето.Кај некој делува казната, а кај некој е сосема контрапродуктивна така да нема ефект да се спроведуав истата, па се бара друг начин и пристап.</blockquote>

Верификација: Каква боја е тревата?

На врв Bottom

Барај

Барај

Одговори на темата