Заглавивме со темата.Комплетноста и некомплетноста се само два потенцијали помеѓу кој тече "струјата", токму некомплетноста е делчето кое ја пополнува сложувалката и ја прави комплетна. Принципот на Јин и Јанг дава одлична сликовита претстава за оваа испреплетеност и зависност на двата приципи.
Ако нема потреба од акција - динамичност, ако се е комплетно, тогаш се појавува стагнацијата, а состојба на стагнирање каде ништо не се случува е сама по себе некомплетност.
Залудно ќе го бараш причинитилот, тој е бесконечен и непознат. Се додека се обидуваш преку разумот да дојдеш до рационален одговор, ќе луташ во лавиринтите на полувистините.
Има само еден начин да се осознае - да се стане едно со тоа што го осознаваме, се друго е илузија. Искуството е единствениот пат.
Очекувано беше,бидејќи ти тргнуваш од позиција каде постои све,па преку нивното искусување ќе отфраш едно по едно надминувајќи ги,додека јас тргнувам од позиција каде ништо не постои и ја барам причината зошто нешто би постоело,зошто да создадам нешто што би искусувал кога и искусуваното и искусувачот сум јас?
Нашиот разговор тука ќе го прекинеме,премногу далеку сме еден од друг.