Конкретна ситуација: те силуваат. Како ќе ја гледаш чашата полуполна?Оптимизам за мене е тоа што чашата ми е секогаш полу полна, го гледам светот од подобрата страна која секогаш ја има што значи дека не бегаме далеку од реалноста.
Конкретна ситуација: те силуваат. Како ќе ја гледаш чашата полуполна?Оптимизам за мене е тоа што чашата ми е секогаш полу полна, го гледам светот од подобрата страна која секогаш ја има што значи дека не бегаме далеку од реалноста.
Конкретна ситуација: те силуваат. Како ќе ја гледаш чашата полуполна?
Стварно ќе патиш во животот со толкава добринаЗнаеш дека има многу полоши работи од силување така? Од секое зло има поголемо зло. Важно сум жива, иако во тој момент ќе се молам да не сум, ќе преминам преку тоа затоа што ќе ме чекаат и убави моменти
Сите си патиме, некој повеќе, некој помалку.А кој не пати во животот?
А како се постигнува тоа поголемо ниво на свест?Си патиме ние од главата...
Туку... ти другар сопственик на темава , си одбрал дека си од тие што веруваат во реализам....арно. Ама на другаркава Разголена уметност проба да и наметнеш реализам односно твое гледиште , и да го побиеш нејзиното пронаоѓање во оптимизмот, а ваму викаш си сакал другарчињава од форум да ти кажат што мислат. Се уплашив сега да споделам свое гледиште.
За себе да кажам си верувам во анархија. Ама не анархија каква што мислат луѓето дека е(беззаконие,убиства , кражби, нема казни све е дозволено бла бла бла) Ќе има закон, законот на здрав разум. Анархија би бил идеален систем за човечанството доколку ние се однесувавме почовечки. За овој систем да успее треба да сме на еден далеку повисок степен на свест и совест, да си знаеме без пишано листе кои се нашите обврски и одговорности кон луѓето околу нас, кон околината и нас самите. Но оваа утопија е невозможна барем не во идно догледно а и недогледно време.
А како се постигнува тоа поголемо ниво на свест?
Настрана тоа што Анархијата како општествено уредување е невозможна мисија и тежок утопизам.
Мислам, т.е не мислам туку знам дека не знаеш како се поистигнува такво ниво на свест. Сепак тоа е индивидуално а не колективно. Од таа причина нема да добиеш Нобелова награда. Гледај ти да го постигнеш а не да бараш од другите да го постигнат. А за твојата утопија ака анархизам избриши си го од глава барем додека сме живи (иако сме ралични години), нема да го доживееме, па ни нашите потомци во наредни неколку генерации.Хахахах мислиш дека би ти кажала ако знаем како се постигнува??? Прво да го запишам на лист,два, десет, сто.... хехех ...да земем авторски права, да го патентирам откритието па да добијам нобелова награда... и тек потоа би пишала на форум која е тајната Грешка е што сме почнале да се развиваме погрешно како луѓе...во сосема погрешна насока. А тајната за да ја исправиме грешката е...!
Па невозможна е затоа што долги долги години ни е внесено во умот дека ни треба пишано правило за да живееме. Дека сме неспособни сами да го користиме разумот, туку мора цело време да се плашиме од казна и од последици за да живееме во рамките на нормалното. Нас не ни е испран мозокот, туку разумот. Треба да го вклучиме да си функционира, закржлаен е и ќе треба дооооолг период за да може да си ја завземе основната функција. Не е чудно што користиме толку малку скоро ич од нашиот мозок??? Мене ми е чудно кога и како и заради што ни допрело развивањето на истиот.